Zware dramatische rollen behoorden niet meteen tot het repertorium van Doris Day, want de zangeres en actrice scoorde vooral hoog op de populariteitsladder dankzij haar komische rollen. ‘Fun’ is dan ook het ordewoord in de carrière van Day (Cincinnati, 1924), die uitblonk als het opgewekte ‘blonde-meisje-van-naast-de-deur’ waarmee het publiek zich in de jaren vijftig en zestig massaal identificeerde. Day werd vaak getypecast in vederlichte Warner-musicals, seksfarcen en in rollen die perfect haar zonnige aard wisten te exploiteren. Toch had ze sporadisch ook een dramatische rol, bijvoorbeeld als het archetypische blondje in Hitchcocks The Man Who Knew Too Much (met James Stewart, waarin ze Que Sera, Sera zingt) en Charles Vidors Ruth Etting-biografie Love me or Leave Me (met James Cagney), een van haar zeldzame films waarin door de censuur geknipt werd. Na haar laatste film in 1968 bleef ze populair dankzij haar tv-sitcom The Doris Day Show.

Favoriete regisseur..

Michael Curtiz. Hij ontdekte haar niet alleen – nadat ze weliswaar al met Bob Hope en Frank Sinatra samengewerkt had – maar hij zou haar ook vier keer regisseren, onder meer in My Dream is Yours en Young Man with a Horn. Curtiz leerde haar de kneepjes van het filmvak en zei tegen haar in zijn zwaar Hongaars accent: ‘I sometimes like girl who is not actress. Is less pretend, and more heart.’

Favoriete film.

Calamity Jane (1953), een luchtige westernmusical in weelderige Technicolor-kleuren van David Butler waarin Day haar hit Secret Love zingt.

Oscars.

Nada. Day werd slechts één keer genomineerd als beste actrice, namelijk voor haar rol als interieurontwerpster Jan Morrow in Pillow Talk (1959), de eerste van de drie succesrijke komedies die ze met Rock Hudson en Tony Randall zou draaien.

Liefdesaffaires.

Day trad vier keer in het huwelijksbootje. Vooral Marty Melcher, met wie ze 17 jaar lang getrouwd was en die haar zoon Terry adopteerde, liet nare herinneringen achter. Melcher was haar persoonlijke manager en producent. Niet alleen wees hij de rol van Mrs. Robinson in The Graduate af, maar bij zijn dood in 1968 kwam ook aan het licht dat Melcher de miljoenen uit Day’s films slecht geïnvesteerd had. Na haar acteercarrière stak vegetariër Day veel tijd, geld en energie in het adopteren van dieren en het verdedigen van dierenrechten. In 1991 daagde ze de The Globe nog voor de rechtbank, omdat de tabloid geschreven had dat Day leefde als een ‘bag lady’ die in vuilniszakken op zoek ging naar voedsel voor haar honden.

Quote.

‘Als het waar is dat mannen zulke beesten zijn, dan moet je er zeker rekening mee houden dat de meeste vrouwen dierenminnaars zijn.’

Luc Joris

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content