Vtm’s successerie ‘Sara’ nadert haar grote ontknoping (za 20.15). Waarmee houdt de rebelse hartenbreker Thomas – in intieme kring ook bekend als Antony Arandia – zich onledig als hij geen lelijke eendjes in mooie zwanen doet veranderen?

Nieuw in de bioscoop: Jean-Claude Van Damme die zich zowaar heruitvindt in ‘JCVD’. Of voel jij je meer aangesproken door een Argentijnse politieke film als ‘Agnus Dei’ of een romcom à la ‘Made of Honor’?

Ik kan zowel genieten van blockbusters als van ernstige films. Jean-Claude Van Damme is nu niet bepaald het type acteur dat me naar de cinema weet te lokken, maar het feit dat hij zichzelf kan relativeren maakt me wel nieuwsgierig. Toch zou ik eerder gaan voor Agnus Dei. Ik hou wel van politiek geëngageerde films. Zo vond ik The Road to Guantánamo heel straf. Maar voor een romantische komedie haal ik mijn neus niet op. Het is wel altijd mijn vriendin Bekkie (dochter van modeontwerpster Kaat Tilley; nvdr.) die zoiets meebrengt van de videotheek, maar vaak ben ik aangenaam verrast. Closer met Julia Roberts en Natalie Portman heb ik ook dankzij haar ontdekt. Fantastische dialogen!

De zomer komt eraan, dus ligt er weinig nieuws in de platenbakken. Zegt ‘Silent Cry’, de nieuwe van Feeder, je iets?

Sorry, maar op het vlak van muziek ben ik een echte analfabeet. Ik heb er mij eigenlijk nooit in vastgebeten, maar nu zijn mijn vrienden mij aan het heropvoeden. Voor mijn verjaardag hebben ze me een iPod cadeau gedaan met daarop muziek die ik zou moeten kennen: veel hiphop zoals Kanye West, Jay-Z, Timbaland, maar ook Vlaamse dingen als Bart Peeters en Flip Kowlier en klassiekers als The Doors. Daar blijf ik nog het meest bij hangen tijdens het autorijden. En jazzy dingen als Jamie Cullum, wat commercieel misschien, maar ik vind die heel sfeervol. Zelf koop ik eerder filmsoundtracks: Kill Bill, Reservoir Dogs… ik ben nogal een fan van Tarantino. Maar nog meer van Tim Burton.

Hebben je iPodvrienden je ook al laten kennismaken met John Cale en Bruce Springsteen? Die treden allebei komende week op in ons land.

Hun namen ken ik, maar ze lijken me toch wat te oud. Mijn vrienden gaan me over een paar weken wel meenemen naar m’n eerste Rock Werchter. Vorig jaar heb ik met succes mijn allereerste festival doorstaan in Dour. Hoewel, met succes: het typische festivalleven van vettig eten en veel bier drinken ligt me toch niet echt. Zeker als het terrein één modderpoel wordt.

Misschien zegt het filmfestival Ecran Total in de Brusselse Arenberg je dan meer?

Dat spreekt me zeker aan. Da’s toch die cinema aan de Koninginnegalerij? Dat lijkt me een ideale, sfeervolle plek om echt van film te genieten. Dat heb ik ook met theater, dat ik toch liever in een klein intiem zaaltje zie dan in een kil cultureel centrum. InDe Monty in Antwerpen heb ik zo Abattoir Fermé aan den lijve ondervonden, zoals het hoort.

De enige theaterpremière deze week is het Duitse ‘It’s in the air’in het Kaaitheater.

Dat zegt mij niet zoveel, maar ik probeer wel regelmatig naar het theater te gaan. Een tijd geleden ben ik Missie, een monoloog door Bruno Van den Broecke, gaan bekijken in de KVS. Heel mooi én een geweldige acteur. Ik probeer ook elk jaar naar afstudeerprojecten van Conservatoriumstudenten te gaan. Hoe die op een podium staan en zo mooi spreken, daar kan ik naar blijven kijken – ook om te leren. Zelf heb ik geen acteeropleiding gevolgd. De professionele acteurs met wie ik heb samengewerkt zeggen mij dat je het vak vooral al doende moet leren, maar toch denk ik eraan me ooit in te schrijven om die mooie technieken ook te leren.

Sinds ik met Bekkie ben, kijk ik aandachtiger naar foto’s en ze neemt me ook regelmatig mee naar een tentoonstelling. Maar het moet lukken om er tijd voor te maken. Zo was ze heel graag naar de tentoonstelling over Patrick De Spiegelaere geweest in het Antwerpse Fotomuseum. Maar toen we langsgingen washet dicht en even later was de expo afgelopen. Bekkie was erhet hart van in.

Hans Van Goethem

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content