Als ancien in de jury van ‘Eurosong’ (elke zondagavond op Eén) én nieuwbakken boegbeeld van de ‘Canvascollectie’ (vanaf mei op het scherm) waagt Marcel Vanthilt zich aan een opvallende culturele spreidstand. Is hij een man met een brede smaak?
Heel wat nieuwe platen deze week: Van Milow over Lenny Kravitz tot Baby Dee, de harpiste uit de kringen van Antony and the Johnsons.
Milows hit You Don’t Know ben ik ondertussen beu gehoord, maar naar Lenny Kravitz ben ik wel nieuwsgierig. Oké, hij plundert de hele muziekgeschiedenis, maar hij gaat daarvoor wel bij de juiste buren lenen. Die Baby Dee moet ik misschien eens proberen. Om de paar jaar duikt er wel een artiest als Antony Hegarty op, met een eigen fris geluid dat iedereen aanspreekt. Hetzelfde heb je nu met Beirut, ook zo’n zeemzoetig geluid dat toch iets bizars heeft.
Ergert het je dat iedereen die muziek dan goed moét vinden?
Goh, de waardering is vaak wel terecht. Dat mensen even vlug afgeschreven worden, vind ik bedenkelijker. Generatiegenoten van mij als Ludo Mariman en Guy Swinnen die altijd consequent zijn blijven doen wat ze doen, hebben jaren zwarte sneeuw gezien. Of een Zjef Vanuytsel die reclametijd moet kopen om nog te horen te zijn op Radio 1, da’s toch wel jammer en onrechtvaardig.
Verkies je in de cinema ‘Lust, Caution’ van Ang Lee of ga je eerder met de kinderen naar ‘Asterix en de Olympische Spelen’?
Sinds we kinderen hebben zie ik alleen nog kinderfilms in de bioscoop, dus wordt het wellicht Asterix – al is dat wel een kans om Alain Delon nog eens bezig te zien. Eigenlijk vind ik dat niet erg, want de voorbije jaren waren er wel wat geslaagde kinderfilms: Finding Nemo, Cars en Ratatouille, heel mooi. Op voorwaarde dat ze met een goeie Vlaamse dubbing komen, geen Hollandse. En als de kinderen dan in bed liggen, lees ik eerder een boek. Datumloze Dagen van Jeroen Brouwers bijvoorbeeld, daar heb ik van genoten. En ik heb met Het schismatieke schrijven Erik Vlaminck ontdekt. Zo scherp en spits geschreven dat ik meteen al zijn ander werk wil lezen.
Deze week verschijnt Willem Elsschots’ ‘Kaas’ opnieuw, zij het in de stripversie van Dick Matena, die eerder hetzelfde deed met ‘De Avonden’ van Reve.
Dat is wel heel kunstig getekend, maar ik heb toch altijd het gevoel dat het boek beter is dan de tekening. Wellicht laat ik dat liever over aan mijn verbeelding. Maar ik ben lid van het Willem Elsschotgezelschap dus zal ik die strip wel lezen. Via dat gezelschap heb ik al heel wat interessante werken over Elsschot leren kennen, zoals het boek waarin journalist Erik Rinckhout nagaat wat de waarheid is achter Elsschots Dwaallicht.
Maandagavond worden in deSingel de CultuurPrijzen uitgereikt. Ben jij als curator van de Canvascollectie op het appel?
Ik ben niet eens uitgenodigd! (schaterlacht) Maar ik volg het wel; ik ben benieuwd wie zal winnen. Of ik mij thuis zou voelen in de cultuurwereld? Je hebt daar uiteraard mensen in wier ogen ik als ‘die van de tv’ niets goeds kan doen, maar zo zijn ze niet allemaal.
Op Eén begint, haast tegelijkertijd met ‘Eurosong’, ‘Zo is er maar één’. Zing jij mee?
Nee, ik ben geen fan van dergelijke amechtige wedstrijden. Hetzelfde had ik met De Provincieshow: Peter Van de Veire deed dat als presentator wel goed, maar ik zag absoluut de relevantie van die provinciale strijd niet in. Toevallig vond ik bij het opruimen thuis nog een dvd van The Old Grey Whistle Test van de BBC: alle belangrijke artiesten van de jaren 60, 70 en 80 passeerden er: gewoon wat nummertjes spelen in een studio. Mochten wij hier documentaires willen maken over Hooverphonic, Zita Swoon of Soulwax, we zouden er niet eens archiefbeelden van hebben!
Op 30 januari 1969 gaven The Beatles hun allerlaatste optreden op het dak van hun platenfirma. Heb jij dat bewust meegemaakt?
Jazeker, ik zie ze nog als hippe vogels op dat dak staan: lang haar en al even harige jassen. De split een jaar later vond ik toen eigenlijk niet zo erg, want eigenlijk hebben de leden ook nog goede soloplaten gemaakt. Met b-kantjes die doorgaans even geweldig waren als de a-kant die je van de radio kende.
Hans Van Goethem
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier