Ook Laïs is vrijdag van de partij op BruStuPuntUit, het spetterende feest van Studio Brussel in de Vooruit. Wat doet Jorunn Bauweraerts deze week verder nog?

Twee blikvangers in de bioscoop: ‘Vantage Point’, over een moordaanslag op de president en met een cast vol sterren, en ‘Linkeroever’, de eerste Vlaamse thriller die naam waardig.

Oei, een thriller! En ik ben al zo’n bangeschijter. Nee, geef mij maar liever een goeie tv-detective, zoals A Touch of Frost of InspectorMorse. Ik heb uiteraard ook al naar Lewis gekeken, maar die heeft de looks niet, hé. Terwijl ik op Morse nog verliefd zou kunnen worden.

Ben je meer te porren voor oude films? In Brussel lopen retrospectieven van zowel James Bond als van Hitchcocks Britse periode.

Zeker geen James Bond voor mij. Auto’s die in boten veranderen en glamoureuze vrouwen die uiteindelijk altijd naar de achtergrond verwezen worden, dat is niks voor mij. Dan spreekt de manier waarop Hitchcock vrouwen in beeld brengt me meer aan. Maar ik kijk toch liever dvd’s. Ik ben weg van het eerste Prison Break-seizoen. Die personages zitten zo knap in elkaar dat je zelfs sympathie zou krijgen voor slechterik T-Bag. Ik koop de laatste tijd ook veel video’s omdat ze die echt weggooien tegen spotprijzen. Zo heb ik de hele Emanuelle-reeks gekocht, al ben ik zelf niet achter het gordijntje durven gaan. Dat heb ik aan de videotheekuitbaatster gevraagd (lacht).

Nieuw bij de platenboer: de nieuwe single van The Kooks, een nieuwe cd van Moby, het debuutalbum van A Butterfly Mind en nieuw werk van voormalige Bad Seed Barry Adamson.

Adamson, heeft die ook geen muziek geleverd voor de soundtrack van Lost Highway? En als hij bij Nick Cave gespeeld heeft, dan moet ik dat zeker eens proberen. The Kooks ken ik alleen van naam, maar A Butterfly Mind heb ik gevolgd tijdens Eurosong. Het was de eerste keer dat ik daar naar keek en ik vond hen het beste. Al vermoed ik dat ze op plaat beter zullen klinken dan in een tv-studio. Wat Moby zo’n acht jaar geleden met die oude bluesopnames deed, vond ik geweldig, maar nu volg ik hem niet meer. Geef mij maar de echte authentieke blues: daar luister ik momenteel veel naar en mogelijk hoor je dat op de volgende Laïsplaat.

Dimitri Leue trekt in zijn nieuwe voorstelling ‘Don Kyoto’ ten strijde, niet tegen maar voor windmolens. Op de fiets daarheen?

Wel, dat zou ik eens moeten doen. Ik ben een van die mensen die wel interesse hebben voor theater maar zelden gaan. Als dat dan gebeurt, zoals onlangs bij een voorstelling met verhalen van Toon Tellegen, dan valt dat altijd geweldig goed mee. En aangezien ik milieubewust probeer te zijn, moet ik zeker naar Leue. Onlangs zocht ik in de Fnac een boek over ecologisch bouwen: wist je dat dat in het Nederlands nog niet eens bestaat?

In de Vooruit vindt het literatuurevenement ‘Zogezegd in Gent’ plaats. Ga je als ‘letterfretter’ of om de Fenomenale Feminatheek te bekijken?

Ik ben een lezer, maar met periodes. Momenteel zit ik eerder in een luisterperiode. Onlangs heb ik wel de autobiografie van Sylvia Kristel gelezen. Van de Feminatheek heb ik een tijd terug het boek, in het sigarenkistje, al gekocht, maar ik ga zeker naar de tentoonstelling. Eigenlijk was die hetze vooral grappig én goeie reclame. Voor zover ik heb kunnen zien, gaat het om heel brave en vaak mooie prentjes van blote vrouwen. Zeker vergeleken met wat je op het internet kan vinden. Ik ben niet preuts – ik ga bijvoorbeeld naar de sauna – maar ik vind dat er rond het naakte lichaam toch nog een beetje mystiek mag blijven hangen.

Deze zaterdag herdenken we het overlijden van Carl ‘Carmina Burana’ Orff en kitschkeizer Mantovani. Van wie leg je, bij wijze van hulde, een plaatje op?

De naam Mantovani zegt me wel iets maar als dat met van die stroperige strijkers, is dan bedank ik ervoor. Doe maar Orff, die toch wel heel knappe dingen deed met traditionele zang. Een beetje een Moby avant la lettre.

Hans Van Goethem