DOOR DE (INDIASE) MUUR EN TERUG
In 1993 begon India een afscheiding – hier een muur, daar prikkeldraad – op te trekken op zijn 3200 kilometer lange grens met Bangladesh. De Belgische fotograaf Gaël Turine nam twee jaar de tijd om het immense grensgebied en zijn bewoners te leren kennen. De beelden die hij schoot, zijn nu onder de titel De muur en de angst te zien op Visa pour l’Image in Perpignan en vanaf 11 september in de Brusselse Botanique.
Twee mensen en twee ervaringen hebben Gaël Turine (°1972, Nieuwpoort) tot de documentaire fotografie gebracht. Zijn ouders, die beiden reportagemakers zijn, hebben hem de drang gegeven om zaken uit te spitten en te doorgronden. Zijn nieuwsgierigheid naar het onbekende en zijn gevoel om met beelden de alledaagse realiteit uit te drukken, deed hij op op respectievelijk de Comoren en Madagaskar. Sinds hij in 1997 afstudeerde aan Le 75 in Brussel heeft hij reportages gemaakt in onder meer Afghanistan, grote delen van Afrika, Colombia en de VS. Voor dit project, dat eerst in Perpignan en dan in Brussel en Parijs te zien zal zijn, reisde hij naar het uitgestrekte conflictgebied op de grens van India en Bangladesh.
Iets meer dan twintig jaar geleden legde India de eerste steen van wat in geen tijd een kilometerslange afscheiding werd met buurland Bangladesh. Volgens de Indiase autoriteiten was die noodzakelijk om clandestiene migratie en terroristische infiltraties tegen te gaan. Al snel viel het grensgebied ten prooi aan gevaar en straffeloosheid. Voor Turine meer dan genoeg redenen om zich er onder te dompelen in het leven van alledag en met behulp van journalisten, plaatselijke activisten en zelfs een grensbewaker het toegangsverbod te omzeilen. Zo stootte hij op de impliciete betekenis van elke grensconstructie: ‘Hoe we ze ook noemen – ‘muur’, ‘barrière’ of ‘hek’ – het doel blijft hetzelfde: elke menselijke en geografische relatie tussen ‘wij’ en ‘hen’ verhinderen.’
In bladen als Le Monde, Libération en The New York Times is zijn werk vaak te zien. Veel van die beeldverslagen komen later in boeken terecht (Aveuglément, Avoir 20 ans à Kaboul, Other Worlds, Aujourd’hui c’est demain en Voodoo). Voor het project, over de Afro-Amerikaanse slavenroutes en animistische voodoorituelen, dat aan de basis lag van dat laatste boek ontving hij in 2007 de Gouden Klaver van de Belgische Stichting Roeping. Ook zijn recentste beeldenreeks kan op veel bijval rekenen. Ze werd dit jaar bekroond met de speciale Agence Française de Développement-prijs voor de beste fotoreportage. Met de steun van Amnesty International verscheen ze deze maand ook in zakformaat (bij Actes Sud).
THOMAS VAN LOOCKE
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier