Een afgelegen dorp, een huis met geheime kamers en de strijd tussen katholiek geloof en heidense riten. Meer heeft debutant Hurley niet nodig om van De Loney een grimmig prijsbeest te maken.

Kindermisbruik, jodenvervolging, doofpotschandalen, vrouwendiscriminatie, kruistochten, homohaat… Akkoord, lid zijn van de rooms-katholieke kerk is vaak een uitdaging voor wie zijn ziel wit wil houden, maar het is wel een van de mooiste religies. De gebedshuizen zijn staaltjes van toparchitectuur, de interieurontwerpers keken niet op een kunstwerk meer of minder, om over de kostuums nog maar te zwijgen: met hun mannenjurken heeft de kerk de metroseksualiteit zowat uitgevonden en menig ontwerper geilt zich te pletter op de overdaad aan brokaat en gouddraad.

Ook de jonge Smith is onder de indruk van de rites en de verhalen over hel en verdoemenis. Zijn ouders zijn devote katholieken die hun zoon graag zouden zien intreden. Nu is hij nog wat te jong voor het seminarie, maar een pelgrimstocht naar het fictieve heiligdom van de Loney is alvast een stap in de goede richting, temeer omdat ze hopen dat hun andere zoon, de mentaal zwakke Hanny, er wonderbaarlijk zal genezen. Samen met wat geloofsgenoten en de nieuwe pater Bernard, zullen ze in de Goede Week naar het afgelegen kustdorp in de Loney trekken om er te vasten, te bidden en de staties af te lopen. De stemming is enigszins bedrukt: pater Bernard mag dan wel zijn best doen, de herinnering aan de onverwacht overleden pater Wilfried blijft nasmeulen. Waarom was die voor zijn dood zo zwartgallig? Waarom werd hij gevonden met een zwaard in zijn handen?

Maar hup, onder het zingen van hymnes beleven ze toch vrome dagen in de gure Loney. De lokale bevolking ziet hen minder graag komen. Die dwaze Londenaars met hun raar geloof. Dat soort gedoe past niet bij dit ruige land waar verhalen over heksen en heidense rites net iets serieuzer worden genomen dan een bazelende paljas die over water kon lopen.

Tussen het gepreek zwerven Smith en Hanny door de bossen en langs de moerassen. Ze ontmoeten er de hoogzwangere Elsie, die door haar mondaine ouders uit het zicht wordt gehouden zodat ze zonder schande kan bevallen. Ook de lokale dronkaard Clement fascineert hen, maar ze blijven liever uit de buurt van die twee louche types met hun bijtgrage bastaardhond. Naarmate Pasen nadert loopt de spanning op: het huis blijkt over geheime kamers te beschikken, er wordt een geweer gevonden en in het bos hangt een met prikkeldraad omwikkeld varkenshart te bungelen.

Zelfs Stephen King was vol lof over dit debuut. Grotendeels terecht: Hurley kleurt binnen de zwarte lijntjes van de gothic novel maar voorziet zijn personages van voldoende vlees en botten om karikaturen te vermijden. Vooral de innige vriendschap tussen Smith en Hanny weet hij goed te vatten, zo goed zelfs dat het enigszins jammer is dat Hurley de horrortoer opgaat. Verder heeft Hurley zijn taalkundig huiswerk gedaan – lang geleden dat ik nog woorden als ciborie, cilicium en misericorde tegenkwam in een thriller. Een mens zou zijn ontdoping haast berouwen met zoveel talig exotisme.

DE LONEY ****

Andrew Michael Hurley, Prometheus (orginele titel: The Loney), 342 blz., ? 19,95.

RODERIK SIX

CENTRALE ZINNEN Vader griste het vloeipapier weg waarin de kerstbeeldjes gewikkeld zaten. ‘Grappig,’ zei hij, ‘er zit geen Jezus bij.’