Dinsdag 23/10 en 30/10, 21.40 – Canvas

Wat bedenken de mad men van 2012 voor de presidentiële verkiezingscampagnes in de VS? Canvas stuurde voormalig reclamemaker Guillaume Van der Stighelen naar zijn oud-collega’s aan de vermaarde Ma-dison Avenue in New York.’Of daar nog de formidabele sfeer van Mad Men hangt? Wel, de jonge aanstormende reclamemakers uit de periode van de serie, begin jaren zestig, waren de vijftigers die er de plak zwaaiden halfweg de jaren tachtig, toen ik met die bureaus in contact kwam. En die mannen golden toen toch wel als de knapste koppen die je toen in de reclamewereld kon vinden, zeg maar de Don Drapers.’

Wat hebben zij vandaag in de pap te brokken?

GUILLAUME VAN DER STIGHELEN: Niks. (lacht) Je zou verwachten dat in Amerika, bakermat van de moderne democratie en de reclame, die twee hand in hand gaan. Maar er is geen contact tussen de politieke en de reclamewereld. De enige uitzondering was Reagan, die Hal Riney en Phil Dusenberry, los van hun reclamebureaus, inschakelde. Wat niet wil zeggen dat marketing niet belangrijk is bij de verkiezingen. In vier maanden wordt het grootste reclamebudget ter wereld uitgegeven.

En tot wat voor reclameblokken leidt dat op tv?

VAN DER STIGHELEN: Dat hangt ervan af of je in een swing state woont, zoals Colorado, Florida en Ohio. In Europa denken we dat het om grote nationale campagnes gaat, maar die Amerikaanse advertentiestrijd wordt op microniveau uitgevochten. Zo koopt de ene partij bij soms heel lokale zenders reclameblokken weg zodat de andere niet in beeld zou kunnen komen. Daar komt nog eens bij dat die campagnes, in tegenstelling tot merkenreclame, niet aan banden worden gelegd. Je mag erop los liegen, en dat zorgt voor heel sombere en cynische televisie.

Deze keer zijn er nog maar weinig onbesliste kiezers. Welke impact heeft dat?

VAN DER STIGHELEN: Dat heeft er waarschijnlijk mee te maken dat deze verkiezingen niet zozeer over de personen gaan, maar wel over welke richting het land uitgaat. Dat maakt ze echt boeiend: het gaat ergens over. En dat merk je ook als je er Amerikanen op straat over aanspreekt. Oud-president Clinton vatte het goed samen: gaan we naar een samenleving waar het ieder voor zich is of een waar we samen in hetzelfde schuitje zitten? Boeiend vind ik de vaststelling dat dat debat ook gaande is in Europa, tussen de eurolanden onderling, maar ook binnen België. Zo was Elio Di Rupo bereid tot elke hervorming op voorwaarde dat daardoor de zwakkeren, zeg maar Wallonië, niet achterblijven. Het standpunt van Bart De Wever was: laten we hervormen zodat elke regio verantwoordelijkheid voor zichzelf kan nemen.

En wie wint er straks in de VS?

VAN DER STIGHELEN: Romneys campagneteam heeft de kapitale blunder gemaakt Romney koste wat het kost meer menselijk te doen overkomen. Ze gaven hem de foute laag vernis mee. Ongewild bevestigden ze daarmee het beeld dat de Obamacampagne van Romney ophangt: een hardvochtig zakenman zonder moreel kompas. Met het tv-debat lijkt hij dat beeld nu toch te kunnen doorprikken. Ik vraag me dus af of het nog kan kantelen in die cruciale swing states.

(H.V.G.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content