DISNEYLAND VOOR VOLWASSENEN
Zwaarden zullen er niet getrokken worden, draken zijn er niet te bespeuren, maar Westworld is wel de gedoodverfde opvolger van Game of Thrones. En dat is alvast te merken in de kostuumafdelingdepartement – rayon schaampruiken.
‘Dus… Jij hebt mij naakt gezien.’
‘Klopt.’
‘En?’
‘Moet frisjes geweest zijn.’
Actrice Thandie Newton lacht luid. ‘Dat was trouwens mijn echt schaamhaar. Ze hadden mij een schaampruik aangeboden, maar dan moest ik elke dag twee uur langer in de make-upstoel zitten. En ach (wijst met beide handen naar haar kruis), dat is bij mij absoluut niet nodig.’
Om maar te zeggen: als je net naar de eerste afleveringen van Westworld hebt gekeken, is het vreemd om haar volledig gekleed – met een zwarte rolkraagtrui dan nog – voor je neus te zien zitten. Driekwart van haar schermtijd in Westworld, de langverwachte westernreeks van HBO, loopt Newton poedelnaakt door het beeld. In het resterende kwart is ze gehuld in korset en visnetkousen zoals het de hoerenmadam van een saloon betaamt.
En Newton is heus niet alleen. Het contract dat figuranten moesten ondertekenen, leest als een brochure van wat de kijker te wachten staat. ‘Dit project vereist mogelijk dat u een van de volgende dingen doet: volledig naakt verschijnen, een schaampruik dragen, contact van uw genitaliën met die van andere acteurs, uw genitaliën laten beschilderen, orale seks simuleren, inclusief hand-genitaliëncontact, volledig naakt een tafelachtige pose aannemen, naakt op handen en voeten anderen op uw rug laten rijden, op iemand anders rug rijden terwijl u volledig naakt bent, en andere handelingen die het project zou kunnen vereisen. Dit project bevat ook taalgebruik en seksuele situaties die sommigen aanstootgevend of ongemakkelijk kunnen vinden.’
Het is natuurlijk geen televisie, het is HBO, en dus heeft al dat geweld en naakt een functie. Meer nog, ondanks dat Westworld bol staat van het seksisme, de verkrachtingen en ander geweld tegen vrouwen noemt showrunner Jonathan Nolan zijn reeks zelfs feministisch. En uit het cv van de man blijkt wel degelijk dat hij al eens over een scenario nadenkt: deze broer van regisseur Christopher Nolan schreef mee aan verschillende van diens films, met name de Batman-trilogie en Interstellar – Memento is zelfs gebaseerd op een kortverhaal van Jonathan.
Seks en geweld, but we’re not in Westeros anymore. Waar en wanneer dan wel, dat is niet helemaal duidelijk, zo ondervond ook actrice Evan Rachel Wood: ‘Pas na vier afleveringen had ik door waar de serie over ging. Niemand wilde het mij uitleggen en ik was constant in de war over de plotlijnen. De relaties tussen de robots en de mensen veranderen zo’n zeventien keer per aflevering. Alles aan de reeks is misleiding. Dat begint al bij de titel: de serie speelt zich niet af in het Wilde Westen, maar ergens in de toekomst. Waar en wanneer precies wordt bewust vaag gehouden.’
Wat we u wel al kunnen verklappen, is dat het dus om robots draait, robotcowboys – en -cowgirls – om precies te zijn. Dat weet u omdat u ondertussen ongetwijfeld al gehoord hebt dat de serie gebaseerd is op de gelijknamige cultfilm uit de seventies, een verzinsel van Michael Crichton, de schrijver-regisseur die veel later ook de dinodierentuin Jurassic Park bedacht. Het oorspronkelijke Westworld was ook al een pretpark, een soort Disneyland voor volwassenen, met drie thema’s: Medieval World, Roman World en Westworld. Voor duizend dollar per dag konden bezoekers er hun fantasieën botvieren. Wat bij sommigen betekent: in bed duiken met jonkvrouwen en cowgirls of rampetampen in een heuse Romeinse orgie. De gewillige slachtoffers van al dat vertier: robots, van wie er een paar kortsluiten en aan het moorden slaan – als u de film gezien hebt, herinnert u zich ongetwijfeld Magnificent Seven-kletskop Yul Brynner.
Behoorlijk braaf in vergelijking met de HBO-versie, maar het basisidee is gebleven: wat als er een plek bestaat waar je zonder gevolgen je zin kunt doen? Showrunner Nolan noemt dat de Vegas-denkwijze: ‘Wat in Westworld gebeurt, blijft in Westworld. Een ongelooflijk goede marketingslogan, maar ook een vreselijk boosaardig idee. Hoeveel straffeloosheid is dan aanvaardbaar? Waar trek je de grens? Wanneer grijp je in?’
In het post-Siri-tijdperk zien goed en slecht er wel lichtjes anders uit. Nolans Westworld wordt gerund door bureaucratische geldwolven en de slachtoffers zijn nu de robots, wier herinneringen van hoe de kapitaalkrachtige bezoekers hen misbruiken dagelijks gewist worden. ‘Als je een geslaagde adaptie wilt maken, moet je een briljante ketter zijn’, aldus Nolan. ‘Toen we aan Westworld begonnen, was het voor mij meteen duidelijk dat enkel de mens tot echte gruwel in staat is, niet de robots.’ De kernvraag van de serie, in de woorden van Thandie Newton: do robot lives matter? ‘Zijn wij getuige van vreselijke misdaden die de robots kunnen voelen? Of zijn het ’toch maar machines’?
Dat je daaraan begint te twijfelen, is het hele punt. ‘Daarom is het belangrijk dat je niet meteen weet wie een robot is en wie een mens’, knikt Nolan, ‘Deze reeks experimenteert met empathie. Ik kan een gezicht op een tak tekenen en je zou je slecht voelen als ik die tak vervolgens in tweeën breek. Ondertussen sterven dagelijks duizenden kinderen door honger en oorlog, zonder dat je daar wakker van ligt. Mensen kunnen op opmerkelijke manieren hun medeleven uitdrukken, maar we kunnen dat ook verrassend snel uitschakelen. Wat zegt dat over ons?
‘Vragen over artificiële intelligentie zijn sinds de seventies alleen maar relevanter geworden, urgent zelfs’, meent Nolan. ‘Nu voelen we ons nog niet slecht over het lot van onze Pokémon als we de telefoon vergrendelen. Als de hoeren en voetgangers in Grand Theft Auto verdwijnen wanneer je je spelconsole uitschakelt, heb je daar geen schuldgevoel over. Maar dat zal niet zo blijven: we zullen met zulke vragen geconfronteerd worden. Eigenlijk is dat nu al zo. Als iemand gedood wordt door een drone, is dat dan moord? Is het beter of slechter? En is dat écht? Elke aflevering van Westworld wordt een soort rorschachtest voor de kijker. Ik kijk al uit naar de opiniestukken.’
Die zullen er sowieso komen, al was het maar omdat nu al getoeterd wordt dat dit de gedoodverfde opvolger is van Game of Thrones. En dat is duidelijk ook de ambitie van kabelzender HBO. Alles in Westworld is groots en spectaculair. Alleen al een blik op de trailers doet een mens zich afvragen wat dat allemaal moet kosten. Met een producent als J.J. Abrams, de man die Lost bedacht en met succes Star Trek en Star Wars weer tot leven wekte, zal dat niet zo’n punt geweest zijn. De sets werden ontworpen door Nathan Crowley en Zack Grobler, die eerder al aan Christopher Nolans Batman-films knutselden. Ramin Djawadi, die al een redelijk aangename oorwurm schreef voor Game of Thrones, tekende voor de soundtrack. Joe Love coördineerde de speciale effecten, net als in The Hunger Games.
En niet onbelangrijk: Westworld heeft een uitmuntende cast, met als opvallendste naam Anthony Hopkins. ‘Sinds ik in de huid van Hannibal Lecter ben gekropen, blijven mensen mij vragen om controlefreaks te spelen’, grijnst de Welshe acteur, die Dr. Ford speelt, de man die het themapark en de robots bouwde. Zoals Nolan het zegt: ‘Als je iemand nodig hebt om God te spelen, wie is er dan beter dan Hopkins?’
Wij durven overigens te wedden dat de serie al na een kwartiertje goed zal zijn voor een eerste Twitterrel. Tegen dan hebt u namelijk al een orgie, een aanranding en een man die gescalpeerd wordt achter de kiezen. Faites vos jeux!
WESTWORLD
Vanaf 9/10 in Play More van Telenet.
door Anke Wauters
‘Sinds ik in de huid van Hannibal Lecter ben gekropen, blijven mensen mij vragen om controlefreaks te spelen, zoals nu weer Dr. Ford.’ Anthony Hopkins
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier