TESTOSTERONKUNST. APEN MET GEWEREN, heilige maagden met pornoambities, champagne in glazen penissen… Veertien artiesten vechten op Dionysiac om de trofee van supermacho.

CENTRE POMPIDOU

RUE BEAUBOURG IN PARIJS, TOT 9 MEI. www.centrepompidou.fr

Dionysiac

Het viel te verwachten dat Dionysiac – what’s in a name? – niet kalmpjes van start zou gaan. Op de avond van de vernissage stond niet alleen le tout Paris aan te schuiven, ook de kunstenaars deden hun best om het Centre Pompidou in een heksenketel te veranderen.

De tentoonstelling barstte los met drie acts tegelijk. De heftigste kwam van Jason Rhoades (39), een Amerikaan die de hele scène terroriseerde in een felroze kruippak. Rhoades stormde de zaal binnen met in zijn zog een stuk of twintig in aap verklede assistenten. Hij blafte zich een weg door de massa, joeg iedereen de gordijnen in met gevloek – Get out, God Damned! – en veroorzaakte een gedrum dat een beetje paniekerig werd toen de apen geweren bovenhaalden. Commotie alom en eerlijk: wij hebben ons op een tentoonstelling nooit zo snel uit de voeten gemaakt. Maar een mens gehoorzaamt nu eenmaal wanneer een als aap verklede Amerikaan, immuun voor een goed bedoelde glimlach, een blaffer op hem richt.

Om van de schrik te bekomen, begaven we ons naar de performance van de in Brussel gevestigde Zuid-Afrikaan Kendell Geers (37). Hij liet champagne rondgaan in glazen penissen en zorgde zo voor een breed grijnzend, aan mannelijke geslachtsdelen nippend publiek, dat nadien niet meer van de bar was weg te slaan.

Act nummer drie stond op naam van Maurizio Cattelan (44). De Italiaan had besloten zich vooral niet moe te maken en liet de zaak over aan een straatartiest genaamd Bernie. Met een enorme rugzak was die verkleed in een dwerg die blokfluit speelde en aan een stuk door onverstaanbaar Engels ratelde. De komende weken blijft hij zich door Centre Pompidou sleuren, als een attractie die normaal buiten op het plein plaatsheeft. Het ‘werk’ ligt in het verlengde van de namaak-Picasso die Cattelan ooit in het MoMA losliet. Door toedoen van dergelijke acts krijgt een museum entertainmentwaarde en ontstaat er – zoals hier – een eigenaardig en zelfs wat aandoenlijk contrast tussen kunst en vermaak.

Andere grote kanonnen van de hedendaagse scene waren daags voordien al binnengerold met installaties die nog nat waren van de verf. Kendell Geers stal niet alleen de show met champagne in penisglazen, hij deed er in één moeite ook nog een paar pornografische Heilige Maagden bovenop. Voor de installatie La Sainte-Vierge schilderde hij een drietal huizenhoge naakten op de muur. Met zijn strakke elegantie en zijn donker gevoel van dreiging laat hij als artiest de sterkste indruk na.

De Amerikaan Martin Kersels (44) pakt uit met een gigantisch vogelnest van takken en alle mogelijke huishoudelijke rommel, en de Zwitser Christoph Büchel is op post met Minus, een container waar het twintig graden onder nul vriest en waar de volledige uitrusting van een rockband onder een dikke rijmlaag ligt. De installatie die Jason Rhoades samen met zijn apen uit dozen laadde, draaide uit op Sheep Plug, een tamelijk onwelriekende chaos waarvan we u de details graag besparen.

Slotsom: Dionysiac is een tentoonstelling die alles uit de kast trekt om vriend en vijand te overdonderen. Het testosteronpeil schiet fors de hoogte in, de spierballen rollen om het hardst en al wat ook maar van dicht of ver naar braaf- of saaiheid ruikt, wordt resoluut weggehoond. Kunst met een aanzienlijk machogehalte, maar alleen al voor de tomeloze energie valt een rondje Dionysiac warm aan te bevelen.

Els Fiers