MAN ZONDER SPIJT

De gruwel van Elvis Peeters is nooit gratuit. Ook niet in ‘Dinsdag’, waarin een bejaarde man terugblikt op een leeggezogen leven dat onweerstaanbare drang boven ideaal plaatste.

Elvis Peeters, PODIUM, 171 BLZ., euro 17,50.

Je haat ze of je bent er absoluut weg van, maar de boeken van Elvis Peeters laten niemand onberoerd. Wij, de vorige roman, toonde de seksuele uitspattingen van acht jonge individualisten heel expliciet zonder ze te veroordelen. In Dinsdag gaat Peeters subtieler, maar misschien ook wel dieper te werk bij het portretteren van een 76-jarige man. Enerzijds houdt die van de duif die over de nok van zijn dak schuifelt en denkt hij met weemoed terug aan de twee vrouwen die hij overleefd heeft, anderzijds vertelt hij zonder enige gêne hoe hij gestolen, gemoord en gebrandschat heeft.

Op zijn zestiende verkrachtte hij zijn eerste slachtoffer, waarna hij door zijn ouders naar ‘de Congo’ werd gestuurd om te helpen op de plantage van zijn zus. Al na een paar weken hield hij het daar voor bekeken en trok hij er alleen op uit, eerst als automecanicien en copiloot voor een koloniale Brusselse autoracer die zonder verpinken zijn eigen zwarte mecanicien doodrijdt, daarna als drukker en uiteindelijk als huurling bij de gevreesde Simba’s. Zo strijkt hij neer in de missiepost die gerund wordt door een Guido Gezelle lezende priester die hem ooit uit de nood heeft geholpen. Wat volgt is een typische Elvis Peetersscène, waarin de schatplichtigheid aan Bret Easton Ellis duidelijk wordt. In uiterst precieze, koelbloedige bewoordingen wordt beschreven hoe paters verminkt worden en met het mes op de keel verplicht worden om een stel nonnen te verkrachten. De man houdt zich aanvankelijk wat op de vlakte, tot de Simba’s zich op hun beurt aan Gods bruiden beginnen te vergrijpen. Dan stapt hij af op de mooiste non van allemaal en met een air van ‘iemand moet het toch doen’verheugt hij zich al op het doorboren van haar maagdenvlies.

In het leven komt het erop aan de spijt niet toe te laten, weet de man, en daar heeft hij geen enkele moeite mee. Elvis Peeters slaagt er fenomenaal goed in de ziel van de collaborateur te doorgronden, hij die geen idealen heeft en slechts het eigen opportunisme als leidraad neemt. Hij doet dit zonder ooit sloganesk of platvloers te worden. Dinsdag is een teder portret van iemand die net zo goed je buurman kan zijn en grossiert in levenswijsheden als: ‘Een mens moet zijn plek kennen en die ligt uiteindelijk altijd onder de grond.’ Precies, beste vriend, denk je nadat je dit verontrustende, en tegelijk bijzonder relevante boek gelezen hebt, en het is daar dat je thuishoort.

MARNIX VERPLANCKE

SLEUTELZIN

NU MOET IK GOED LUISTEREN, DENKT HIJ, NU MOET IK GOED LUISTEREN, DE EERSTE STRAAL LICHT IS AL DOOR DE SPLEET GEDRONGEN, EEN TWEEDE STRAAL LICHT IS AL DOOR DE SPLEET GEDRONGEN, DE ZON MOET AL OVER HET DAK RIJDEN, DAT KAN NIET ANDERS.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content