CODE 46

De beste sciencefiction creëert een toekomstige wereld op de ruïne van het heden. In die zin hoort Michael Winterbottoms Code 46 zeker thuis in die erecategorie. Enkel een al te opzichtig gebruikte song van zeurkousen Coldplay leidt de aandacht af van een prangende variatie op de Orwelliaanse parabel over de verboden liefde tussen een inspecteur van ‘papellen’ (pasjes voor het reizen die een aan controleposten overgeleverde samenleving in de greep hebben) en een jonge vrouw die de papellen vervalst. Tim Robbins en Samantha Morton schitteren in een droefgeestige, in nachtelijke metropolen en zinderende woestijnvlakten opgenomen waarschuwing voor de toekomst. De hoogtepunten van deze brok bevreemding: ten eerste het moment waarop het paar in al zijn vrije beleving van hun liefde plots in een bidonville terechtkomt, waar de schrijnende armoede van het overgrote deel van de mensheid hen doet bevriezen, en ten tweede een uitgerekte paring die tegelijk gênant en onweerstaanbaar is, en beslist Winterbottoms filmtalent – dat niet vies is van enig gepronk met miserie – openbaart. Een van de beste SF-films van de laatste jaren, maar gedoemd om in stilte te verdwijnen. (J.S.)

TIP : THE RASPBERRY REICH

The Raspberry Reich is een komedie over linkse Duitsers die de cultuur van extreem-linkse bewegingen uit de jaren zeventig (Rote Armee Fraktion, Baader-Meinhof-Gruppe) als modefenomeen overnemen. De Canadees Bruce LaBruce is sinds Hustler White en Super 8-1/2 niet alleen een coryfee in de gay cinema, maar eveneens een getalenteerde filmmaker. Met The Raspberry Reich brengt hij een niet mis te verstane kritiek op een nieuwe generatie van nepactivisten en valse ideologieën. En het is nog grappig ook! Getuige de scène waarin de vrouwelijke leider van The Raspberry Reich, Gudrun, haar mannelijke volgelingen dwingt seks met elkaar te hebben om hun eerbaarheid als authentieke revolutionairen te bewijzen. (J.S.)

TIP: LA BLESSURE

Met scherpe blik verbeeldt regisseur Nicolas Klotz de nachtmerrie van een jonge Afrikaanse vrouw die in een transitzone terechtkomt. La Blessure – een veelzeggende titel – neemt het vreemdelingen- en asielbeleid op de korrel, maar spreidt ook zijn vleugels uit naar de menselijke universaliteit van emoties, vooral dan die van angst en verdriet. Geselecteerd voor de Quinzaine des Réalisateurs in Cannes biedt de prent u samen met Winterbottoms Code 46 een goede gelegenheid voor een avondje zeuren over het onvermijdelijke. (J.S.)

TIP : OPEN WATER

Twee duikers worden in open zee achtergelaten en vragen zich alras af wie nu de wreedste haaien zijn: de stukken vin die rond hen cirkelen of zij voor elkaar? Regisseur Chris Kentis probeert de gangbare definitie van angst in cinema te herdenken. De vergelijking met Jaws ligt voor de hand, maar is weinig pertinent. (J.S.)

EVENT : MASTER CLASS FILM MUSIC

Als basis van de World Soundtrack Awards vervult Gent ook een educatieve functie, deze keer met een lezing door David Arnold, een van de meest succesvolle, maar daarom niet echt opmerkelijke jonge filmcomponisten. De filmtitels op zijn cv doen het ergste vermoeden (The World Is Not Enough, Godzilla, 2 Fast 2 Furious en Independence Day – vier van de slechtste films van de laatste tien jaar), maar gelukkig zijn zijn scores niet even erbarmelijk. (J.S.)