Dimitri Bontenakel

1 Je verhaal over mensen die hun eigen eiland op gebruiken, deed me denken aan de geschiedenis van Paaseiland. Speelde die mee bij het schrijven?

Dimitri Bontenakel:Er zijn wel meer dergelijke eilandgemeenschappen geweest. Ik haalde mijn inspiratie bij Nauru, een eiland in Micronesië. Tot begin twintigste eeuw kende het een traditionele levenswijze, waarbij vis- en vogelvangst de basis van de economie waren. Toen werden er fosfaten ontdekt en werd het eiland stukje bij beetje helemaal omgewoeld. Tegen het einde van de twintigste eeuw bleken de fosfaatmijnen uitgeput en nu leven de tienduizend bewoners in een maanlandschap. Wat daar gebeurde, is in feite een microversie van wat we met onze hele planeet aan het doen zijn. Dat mijn boek uiteindelijk niet op Nauru speelt, maar op een denkbeeldig eiland ergens tussen de Shetlands, de Faeröer en IJsland komt doordat ik een Schotland-liefhebber ben. Door daar research te doen kon ik het nuttige aan het aangename koppelen.

2 Een historische roman als deze vergt inderdaad heel wat research. Meer dan je vorige boeken?

Bontenakel: Je moet er inderdaad wat voor over hebben, maar ik heb er me ook wel mee geamuseerd. Via een boek over zeilboten kwam ik terecht bij Joshua Slocum, de man die eind negentiende eeuw als eerste helemaal alleen de aarde rond zeilde en daar Sailing Alone around the World over schreef. Het gaf me een beeld van de zeilwereld van die tijd. Mijn grootste bezorgdheid waren de scènes waarin een boot wordt gebouwd. Ook die moesten natuurlijk kloppen. Ik contacteerde een aantal rederijen die me bruikbare tips gaven en die uiteindelijk naar een handboek voor houtscheepsbouw leidden dat in het Antwerpse MAS te raadplegen was en waar alles piekfijn in uitgelegd stond.

3 Een grote bekommernis van een aantal personages uit je boek is het verloren gaan van de traditie en de herinnering aan het verleden. Is dat ook jouw bekommernis?

Bontenakel: In een roman wil je spanning opbouwen door personages en standpunten tegen elkaar uit te spelen, zonder meteen zelf partij te kiezen. Een voor de hand liggende tegenstelling was inderdaad die tussen mensen die het verleden in ere willen houden en anderen die dat eerder als een last voor de toekomst zien. De een wil terug naar een religieuze waarheid van weleer, de ander gelooft in wetenschap en techniek. Wanneer ik om me heen kijk, zie ik niet veel anders.