Dilili à Paris

Hoewel Michel Ocelot al sprookjes uit elk werelddeel verfilmde – denk aan zijn drie Kirikou-films -, belandt de Franse animator pas nu voor het eerst in zijn thuisland. Met dank aan Dilili, een dappere vrouw die een Franse kolonie is ontvlucht en in Parijs is beland. Daar ontmoet ze een koerier die haar door de Lichtstad van de belle époque gidst. Onderweg ontdekt ze dat de stad geteisterd wordt door seksistische mannen die meisjes ontvoeren. De reden? Het intimiderende succes van Emma Calvé, Marie Curie en Sarah Bernhardt. Om de boeven te vangen zoekt Dilili naar antwoorden bij deze iconische vrouwen. Door die sterrenparade heeft Dilili à Paris soms iets van een animatieversie van Midnight in Paris (2011), al zijn de mannelijke literatoren hier vervangen door begaafde vrouwen. Maar Ocelots mysterieuze sprookje is minder speels en meer belerend dan Woody Allens romantische ode. Hierdoor ontpoppen de platte silhouetten die door het gedetailleerde Parijs dolen pas het laatste kwartier als personages van vlees en bloed. Te laat om dit kritische sprookje echt tot leven te wekken.