Donderdag 2/2, 22.00 – Sundance ChannelMet Mad Men, Breaking Bad en The Walking Dead leverde de Amerikaanse tv-zender AMC recent de ene topreeks na de andere af. Aan dat lijstje kan nu Hell on Wheels toegevoegd worden. Onderwerp van de serie is het zootje ongeregeld dat in 1865 verantwoordelijk was voor de bouw van de eerste transcontinentale spoorweg in de Verenigde Staten. Voormalige slaven, ex-gedetineerden en getraumatiseerde Burgeroorlogsoldaten: ze moesten de handen in elkaar slaan om de opdracht tot een goed einde te brengen – met alle spanningen van dien.

Een van de hoofdfiguren uit de reeks is Elam Ferguson, een mulat die alles in het werk stelt om de figuurlijke ketens van de net afgeschafte slavernij van zich af te werpen. Het personage wordt vertolkt door Common (39), die niet alleen meespeelde in American Gangster, Wanted en Terminator Salvation, maar met The Dreamer/The Believer net zijn negende hiphopalbum heeft uitgebracht en ook al enkele boeken op zijn naam heeft staan. ‘Ik was helemaal ondersteboven van het scenario van de eerste aflevering’, vertelt de immer glimlachende man. ‘Tegenwoordig hoor je wel vaker dat het betere werk niet meer in de film-, maar in de tv-wereld te vinden is, maar daar had ik nooit geloof aan gehecht. Ik had het mis.’

Wat was dan het grote verschil met al die andere scenario’s die je leest?

COMMON: Enerzijds bracht het verhaal me op het puntje van mijn stoel, anderzijds was het personage dat ik aangeboden kreeg ongetwijfeld het interessantste dat ik ooit al had gespeeld. Elam is meer dan de zoveelste coole krachtpatser. Hij komt bijzonder intelligent uit de hoek, wil zijn nieuw verworven rechten ten volle benutten en zet alles op alles om deel uit te maken van de droom die de nieuwe spoorweg is.

Wist je voordien iets over het tijdvak waarin de reeks zich afspeelt?

COMMON: Om eerlijk te zijn: veel te weinig. Geschiedenis is altijd een van mijn favoriete vakken geweest. Jammer genoeg stellen de lespakketten op de Amerikaanse middelbare scholen niets voor. De omstandigheden waarin mijn zwarte voorvaderen verkeerden nadat ze hun vrijheid hadden teruggekregen, waren me geheel onbekend. Zelfs over de Burgeroorlog en de slavernij bleek mijn kennis heel beperkt.

Iets helemaal anders: hoe slaag je er toch in al je activiteiten te combineren?

COMMON:(Lacht) Het antwoord is simpel: liefde. Ik hou van alles wat met cultuur te maken heeft. Literatuur, muziek, film en televisie: noem maar op. Vandaar dat ik geen nee kan zeggen als ik voor een project word gevraagd. Bovendien valt het de mensen met wie ik samenwerk op dat ik mezelf altijd helemaal geef. Dat vertellen zij door, waardoor ik steeds nieuwe opdrachten scoor.

Heb je er dan nooit genoeg van?

COMMON: Nee, man! Kijk ik ben een realist. Ik besef als geen ander dat het elk moment kan ophouden. Ik wil dan ook geen enkele vrije dag in mijn agenda hebben staan. Op die manier kan niemand later zeggen dat ik mijn best niet heb gedaan.

De opnames van het eerste seizoen van ‘Hell on Wheels’ namen zo’n vier maanden in beslag en vonden plaats in het afgelegen Calgary in Canada. Miste je je andere bezigheden niet?

COMMON: Hoewel het een allesbehalve vanzelfsprekende opdracht betrof – ik had nooit gedacht dat ik in een western zou meespelen – was het de eerste keer in mijn leven dat ik het gevoel had een ‘nine-to-five’-job te hebben. Tijdens de week had ik vaste werkuren en in het weekend deed ik dingen die ik nog maar zelden gedaan had. Dingen zoals inkopen, de was en de plas. Andere mensen vinden zulke klusjes waarschijnlijk strontvervelend, ik vond ze ongelooflijk ontspannend.

Tot slot: je zei daarnet dat Elam de beste rol is die je ooit aangeboden kreeg. Klopt het dat er nog steeds te weinig interessante gekleurde personages in Amerikaanse film- en tv-projecten opduiken?

COMMON:(Schraapt de keel) Het blijft huilen met de pet op. Eigenlijk heb ik dat nooit goed begrepen. De Verenigde Staten zijn al eeuwenlang een multiraciaal land en toch heerst er nog steeds een gevoel van ongelijkheid. Daar heeft zelfs Obama niets aan kunnen veranderen. In de

filmindustrie verbaast me dat nog het meest. Een overgroot deel van het Amerikaanse bioscooppubliek bestaat uit Afro-Amerikanen, en die staan te springen om meer zwarte filmhelden. Bovendien betwijfel ik of de blanke multiplexbezoeker er problemen mee zou hebben als er wat meer gekleurde hoofdpersonages op het witte doek zouden verschijnen.

STEVEN TUFFIN

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content