Film: ** Extra’s: ****

Film: Misschien de beste Bond van de laatste dertig jaar, en, zoals wel vaker met de hedendaagse franchise-films, op schijf eigenlijk beter dan op het grote scherm (excellente transfer, knetterende DD of DTS). Akkoord, de onheilspellende proloog die 007 op een jaws-golf uw huiskamer laat binnensurfen, is een stuk minder indrukwekkend, maar het kleine scherm is wel milder voor de steile duik die een initieel prima script later neemt. Niet zonder actuele waarde, maar ook niet zonder kritiek, is de aanvankelijk politieke set– up in Noord-Korea, waar Bond van M zowaar 14 maanden lang mag wegrotten. Daarna kiest Tamahori’s team voor de formulestrijd tegen een supercrimineel (Tony Stephens, een briljant Shakespeare-acteur is over the top Brits) , maar enkele erg onderhoudende actiescènes redden de zaak (Bonds trip naar Cuba is uitstekend, en ook de schermpartij tussen 007 en Graves mag er wezen – op Madonna’s gratuite verschijning na). De tandem Berry-Brosnan werkt als ebony en ivory, maar Rick Yune als booswicht Zao blijkt niet meer dan een cosmetische vondst. Een grote afknapper is ook het monotoon kitscherige ijskasteel en alles wat zich daar afspeelt, al is de finale ontsnapping, achtervolging en redding double-O-kay.

Extra’s: Het hoeft niet echt gezegd te worden, maar deze dubbel-dvd scoort satelliethoog qua extra materiaal. Twee commentaartracks, één super-de-max met Tamahori en coproducent Michael G. Wilson, één vinger-in-de-keel met Brosnan, de beste 007-vertolker sinds Connery, en met Rosamund Pike, de minst gedenkwaardige Bond-Girl sinds Eunice Gayson (uit Dr. No, waarnaar Tamahori verwijst door Berry en Brosnan de klassieke meet tussen Ursula Andress en Sean Connery te laten overdoen). De MI6-Database maakt een visie mogelijk met tekst- pop-ups en behind-the-scenes-inlassingen, een veeleer doods do-it-ano- ther-day-item. De tweede schijf doet zowat het hele productieproces uit de doeken, ontrafelt de actiesequenties, heeft storyboard-vergelijkingen, multiple-angle-scènes en een shitload aan beelden. Leukst getitelde bonusitem: Ministerie van Propaganda, de kast met promomateriaal die MGM met enige zelfrelativering voor u vulde. Overigens heeft deze regio-2-editie in tegenstelling tot de Noord-Amerikaanse versie een extraatje meer: From Script to Screen. In combinatie met MGM’s traditie om de Bond-menu’s tot technohoogstandjes te verheffen, is dit dus een 007-editie van magnumkaliber.

DOOR patrick duynslaegher