Zeg nu zelf: waarom naar Zürich, Maastricht of Charleville-Mézières karren als u dEUS ook gewoon in Dranouter aan het werk kunt zien? En waarom met Tom Barman op café afspreken – wéér die flauwe ‘Barman!’-grollen – als we hem ook in zijn favoriete tattoo shop kunnen interviewen?
We treffen Tom Barman in de handen van Joe Dynamite. Vier maanden geleden etste hij in de nek van Kürt Rogiers nog de initialen van diens dochtertjes, heden zit hij op Barmans arm een vrouw te tatoeëren naar een ontwerp van striptekenaar en illustrator Philip Paquet – no less! ‘De momenten waarop ik een tattoo laat zetten – vorige week nog een microfoon van Neumann op m’n ene arm en nu die vrouw op de andere – zijn de enige die ik tegenwoordig niet in het repetitiekot doorbreng. Voor mij is dit pure ontspanning.’
Ter voorbereiding van de huidige minitournee met dEUS speelden jullie drie weken geleden een try-out in het Rivierenhof. Hoe voelde het om nog eens in eigen stad op te treden?
Tom Barman: Tof, maar ook wel stressy. Een publiek van genodigden is altijd moeilijker te winnen dan een betalend publiek: het lijkt een paradox, maar elke muzikant zal het je bevestigen. Aan de andere kant wordt het haast een gewoonte om hier gratis op te treden. We spelen niet vaak in Antwerpen, maar áls we het doen, is het voor niets. De voorlaatste keer, ergens in 1996 in de Monty, speelden we op een benefiet voor een ziek meisje. De laatste keer was op 0110, een free festival. En nu dus die try-out in ’t Rivierenhof, ook weer gratis. Een mooie traditie, vind ik.
Geen lange tournee deze zomer, maar een zestal optredens verspreid over twee maanden. Is dat wel rendabel?
Barman: Geloof mij: als dat niet zo was, zouden we het niet doen. (Lacht) En je kent me, hé: breng me naar de luchthaven en ik leef op. Ik geniet van al dat reizen. En trouwens, lange tournee of niet: al na het eerste optreden zit ik in een festivaltrip. In mijn geval betekent dat: er als een hippie bijlopen en in geen weken mijn schoenen aandoen. (Lacht)
Hebben jullie, als wapen tegen de complete verloedering, een soort toerbusreglement?
Barman: Er zijn wel een paar vuistregels, ja. Eén: naast de vaste crew reist er niemand mee met onze bus. En twee: er mag niet gerookt worden. Als zwaarste roker van de groep heb ik die regel zélf ingevoerd in de hoop dat hij enige geloofwaardigheid zou hebben, maar er zijn er natuurlijk altijd die de regels proberen te omzeilen. Door vooraan naast de chauffeur als een gek uit het raam te hangen, bijvoorbeeld. (Lacht)
En hebben jullie ook een ‘drinking policy’?
Barman: Neen, dat moet iedereen maar voor zichzelf uitmaken. Ik ben een aanhanger van de Nick Cave-filosofie: ‘ As long as you don’t fuck up, zuip je maar zoveel je wil.’
Vorig jaar op Rock Werchter vertelde je me over een aanvaring met Metallica. Hoe is dat nog afgelopen?
Barman: Jeezes, wat was dat allemaal? Ik zit in de backstage gezellig te verbroederen met De Jeugd van Tegenwoordig als de crew van Metallica plots arriveert. Wat een machtsontplooiing! Voor elke deur van hun elfendertig trailers een bodyguard met een zendertje in zijn oor en op elke hoek een security agent met een walkietalkie. En dan maar doen alsof ze het hele festival runnen. Eerst krijgen we een standje omdat we aan het roken zijn – in openlucht, nota bene! – en daarna vinden ze dat we te veel lawaai maken. We kunnen daar geen voet verzetten of ze houden ons in het oog. Op een bepaald moment maken we aanstalten om naar Nine Inch Nails te gaan kijken: direct twee kleerkasten in maatpak achter ons aan. Toen was het genoeg geweest! Ik bel de politie…
De politie, Tom? In de backstage van Werchter?
Barman: Wat moest ik anders doen? Ik voelde me bedreigd! Helaas had ik het foute nummer gebeld en kwam ik bij den ambulance uit. (Lacht) Enfin, net op dat moment kruisen we iemand van de organisatie: die heeft de gemoederen gelukkig wat kunnen bedaren, anders had ik écht de flikken gebeld.
Hoe ver staat het intussen met die nieuwe dEUS-plaat? En niet te vergeten: die van Magnus?
Barman: Man, het wordt tijd dat het vooruitgaat, want ik zit eigenlijk al anderhalf jaar onafgebroken in de studio en het repetitiekot, mijn tijd parallel verdelend tussen de twee. De nieuwe van Magnus werk ik af zodra die van dEUS klaar is, want die krijgt nu even voorrang. Met dEUS beginnen we volgende week aan de preproductie om dan in het najaar op te nemen en de plaat begin volgend jaar uit te brengen.
En sinds wanneer zijn de opnames van een dEUS-plaat slechts een kwestie van maanden?
Barman:(Lacht) Nu niet sarcastisch doen, hé. Deze keer zijn we extreem goed voorbereid, belachelijk goed voorbereid zelfs, op het streberige af.
Een slotvraagje op verzoek van ‘Knack Weekend’. Het kleedje dat je aanhad in het Rivierenhof, is dat de nieuwe zomertrend?
Barman: (Lacht) Oké, ik geef toe: er is een beetje controverse over mijn podiumoutfit. Sommigen noemen het een kleedje, maar voor mij is het gewoon een lang T-shirt. Ik draag dat nu eenmaal graag. Maar als mensen daar een kleedje in willen zien, so be it. Met mijn kleren is het blijkbaar zoals met mijn teksten: iedereen ziet er iets anders in. (Lacht)
Lees alles over de festivals op KNACKFOCUS .BE
Door Vincent Byloo
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
