DEUS
DEUS ****
Uitgeverij Hannibal, 192 blz, ? 35.
Twintig jaar dEUS in een 200 pagina’s fotodocument, met beelden van een kleine twintig fotografen (onder wie twee huisfotografen van Knack Focus). Dat is wat de Antwerpse band ons voorschotelt in haar nieuwste fotoboek.
Stephan Vanfleteren portretteerde in 1995 in Praag een jong en hongerig ogend dEUS. Twee decennia later, in 2013, beeldde de Waalse fotograaf Olivier Donnet op Les Ardentes een Tom Barman af die, omringd door fans, nog altijd plezier op het podium uitstraalt. Het is respectievelijk het eerste en het laatste beeld uit het fotoboek dat de najaarsfestiviteiten bij twintig jaar dEUS op gang trapt – eind november volgt nog een dubbele best of-cd, met het betere harde werk op het ene schijfje en een greep uit de meer intieme songs op het andere, en in december vertrekt de groep op een Europese minitournee, die ook drie keer halt houdt in het Koninklijk Circus.
Dit boek is een min of meer chronologisch carrièreoverzicht in (overwegend) zwart-witfoto’s van een band die ‘artistieke vrijheid verpersoonlijkt, zichzelf voortdurend heeft heruitgevonden en altijd een middelvinger heeft opgestoken naar criticasters en dilettanten die niets van ware kunst begrijpen’, aldus Placebofrontman Brian Molko, die het voorwoord mocht neerpennen. Los van Molko’s bijdrage, en van de beknopte onderschriften met tijds- en plaatsaanduidingen bij alle foto’s, vallen er in dit boek geen anekdotes of andere tekstflarden te rapen. Het is geen must voor een fotoboek, maar de lezer zou zich wel kunnen afvragen wat de groep behalve The Ideal Crash (1999) opnemen nog allemaal heeft uitgevreten in Spanje, wat acteur Sam Louwyck en choreograaf Koen Augustijnen eind jaren negentig bij dEUS op het podium stonden te doen en naar welke muziek Mauro Pawlowski zat te luisteren terwijl hij in 2006 in de backstage van Vorst Nationaal een dutje deed met zijn iPod in de oren.
Al bevat de publicatie ook meer dan genoeg beelden die voor zich spreken. Zoals dat van Barman en Stef Kamil Carlens die, conform de clips van Suds & Soda en Via, hand in hand staan te zingen op Torhout-Werchter in 1995. Of dat van de band en haar verdraagzame vrienden die, voor een volgepakt Antwerps Zuid, samen 0110 afsluiten met een uitvoering van The Kids’ There Will Be No Next Time. En dan zijn er nog de talrijke plaatjes van grote podia en coulissen in onder meer Parijs, Londen, Amsterdam, Wenen, Milaan, Lissabon, Stockholm en Athene die laten zien dat dEUS door de jaren heen in verschillende bezettingen vaste voet aan de grond heeft gekregen in heel Europa. Of zoals Molko het omschrijft: ‘dEUS heeft begrepen dat je de strijd al half kunt winnen door te weigeren op te geven, ongeacht junkiedrummers of andere groepsleden die vertrekken om meer esoterische en obscure wegen in te slaan.’
MICHAEL ILEGEMS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier