POCKET REVOLUTION

UNIVERSAL

In concert: 11, 12 en 13/10 AB, Brussel.

dEUS ****

Bad Timing. Dat is de magistrale, zeven minuten lange en adembenemende opener van het album dEUS dELUXE. Het klinkt alsof ze na zes jaar opschorting meteen dit statement kwijt willen: ‘Goeienavond, dames en heren, wij zijn dEUS en dit is wat wij doen!’ Na The Ideal Crash (1999) keek de neus van Tom Barman in een andere windrichting: hij draaide een te gek filmpje, flikflooide met CJ Bolland in Magnus, en registreerde zijn theatertournee met Guy Van Nueten op een heel mooi dubbelalbum.

Nu is hij weer blij met dEUS, en niet alleen Mauro is komen aanpikken (u ziet hem op de binnenhoes als ongewassen gangster in het recherchebureau, waar de rest van de groep er meer als een ongure bende maffiosi uitziet dan als een kwartet inspecteurs). Nieuw zijn ook Alan Gevaert (ex-Arno) en Stéphane Misseghers (ex-Soulwax). Toch blijft Tom Barman zich nog steeds omringen met zijn geliefden: Craig Ward, zijn ultieme klankbord, speelt nog op de helft van de nummers gitaar, Danny Mommens bas op één derde, en Stef Kamil – copain voor het leven – zingt mee. Ook Tim Vanhamel, CJ Bolland, Guy Van Nueten en producer van het eerste uur Peter Vermeersch hebben een gastrol.

‘Een vuile rockplaat maken’, dat was het uitgangspunt van dit album. Rauw en direct is Pocket Revolution zeker; veel van de nummers zijn live tot stand gekomen. Het titelnummer zou niet misstaan op Abbey Road, als dat Beatles-album in 2005 was verschenen, en Lennon 33 was geweest in plaats van dood. Cold Sun of Circumstance is een melange van Undercover of the Night en Sympathy for the Devil. Voor moddervette, moerassig funky rock-‘n-roll zorgt Nightshopping; eighties en een echo van Squeeze’s intro van Cool for Cats zit in Stop-Start Nature, en de waanzin van Sun Ra legt de brug naar de Sturm & Drang van dEUS’ begindagen. 7 Days, 7 Weeks is een prinsheerlijk, meeslepend en hoopgevend liedje dat Barman schreef voor zijn zus, die zware tijden doorworstelde. En goed, als de naam J.J. Cale toch nog eens mag vallen, dan graag bij What we talk about (when we talk about love): grofkorrelig authentiek. Het is gewoon J.J. Cale, de snoodaards! Het bitterzoete, maar al lang bekende Nothing really ends lijkt wat weggemoffeld als afsluiter, maar zijn lieflijke opvolger, middenin het album, heet Include me out.

De hoes van Pocket Revolution is een illustratie van de twee jaar geleden overleden Storm-tekenaar Don Lawrence. Het lijkt iets voor Pink Floyd: een ouderwets futuristische constructie van in elkaar verstrengelde ruimteschepen, die als dusdanig één groot nieuw spaceship vormen. Symbolisch voor de groep zelf. dEUS is weer helemaal gelanceerd en onmiddellijk op koers en kruissnelheid. By the way, Bad Timing, was dat niet de film van Nicolas Roeg die Barman in Zomergasten op de VPRO als keuzefilm aanvroeg? Marketing. Product Placement. Zelfs hij!

Eddy Hendrix

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content