Der goldene Handschuh

‘Walgelijk en weerzinwekkend.’ Fatih Akin (Gegen die Wand, Aus dem Nichts) kreeg drek over zijn kop toen zijn biopic over de Hamburgse seriemoordenaar Fritz Honka in première ging. Maar laat die adjectieven nu net perfect bij de protagonist passen: een alcoholverslaafde nachtwaker die in de jaren zeventig verlepte sekswerksters opscharrelde, ze na de seks in stukken sneed en hun lichaamsdelen bij zich thuis in plastic zakken bewaarde. Akin laat het bloed soppen, doet botten kraken en duwt je met de neus tussen de maden die op het rottende mensenvlees krioelen, terwijl hij elk shot dopt in een bruinige waas van zweet, pis en exces. Mocht je de film kunnen ruiken, je zou linea recta de zaal uithollen. Tegelijk is dit een subversieve liefdesballade over een zieke geest die geen gevangenen neemt en waarin Akin zijn hoofdpersonage – klein, impotent en spuuglelijk – weigert mooier te maken dan het is. Bovendien kiepert hij donkere humor over de gore exploten heen, alsof je zowaar naar een exploitationvariant op een film van Rainer Werner Fassbinder zit te kijken. Walgelijk en weerzinwekkend dus, maar ook een memorabel en verfrissend amoreel portret van een ‘liefdesmaniak’.