DEPECHE MODE

Vincent Byloo
Vincent Byloo Radiopresentator en voormalig medewerker Knack Focus

DEPECHE MODE

synthrock / Music on Vinyl

WAT?

Twee weken geleden nog in het Sportpaleis, deze week in vinylvorm terug te vinden bij een platenboer near you: die van Depeche Mode zijn weer helemaal terug van nooit echt weggeweest. Jazeker, Depeche Mode is en blijft in de eerste plaats een exponent van de jaren tachtig. En jazeker, de jaren tachtig staan ook te onzent bekend als the decade that Taste forgot. Maar gelukkig waren er The Smiths en R.E.M. om de mainstream een schop onder zijn luie kont te geven. En gelukkig was er Depeche Mode om diezelfde mainstream helemaal shellshocked achter te laten. Goed, Depeche Mode werd lang versleten voor een stelletje plastieken paspoppen dat vaker bij de coiffeur zat dan in de studio – en laten we eerlijk zijn: nog altijd geen homofuif zonder Just Can’t Get Enough – maar halverwege de eighties distantieerden ze zich daar doeltreffend van. En precies uit die periode worden nu vier uitmuntende platen heruitgebracht op vinyl: Some Great Reward (1984), Black Celebration (1986), Music for the Masses (1987) en Songs of Faith and Devotion (1993). ‘En wat met Violator uit 1990?’ horen we u al roepen – net nieuwe batterijtjes in ons hoorapparaat gedaan, vandaar – maar u tiert te vroeg. Violator verschijnt later nog, want de komende maanden wordt de héle back catalogue van Depeche Mode weer op vinyl geperst.

GEPREZEN OF VERGUISD?

Dave Gahan en Martin Gore kregen in de jaren tachtig heel wat onaardigs naar het hoofd geslingerd – ‘synth-pop robots’ was nog een van de vriendelijkste verwensingen. NME vond Some Great Reward bijvoorbeeld maar ‘ordinary’ en ‘annoying’. Maar die wind draaide gaandeweg helemaal. Toen Music for the Masses heel toepasselijk een massapubliek vond in Amerika, bleek zelfs Playboy wel bunny-oren te hebben naar hun muziek, en dat had heu-lu-máál niets te maken met de sekspliciete teksten van Martin Gore. Nee nee: ‘Los van de sadomasochistische metaforen slaagt Depeche Mode erin om volwassen weltschmerz te vertalen in iets catchy, sexy en betekenisvol.’ Oké dan.

EN VANDAAG?

Tegen grungeplaat Songs of Faith and Devotion was Depeche Mode zelfs door de grootste non-believers gerecupereerd. En de mislukte zelfmoordpoging van Gahan in 1996 – hij zweefde na een bewuste overdosis coke en heroïne minutenlang tussen leven en dood – heeft zijn credibiliteit ironisch genoeg alleen maar goed gedaan.

CUI BONO?

Wie zowel de housescene in Chicago heeft beïnvloed als Björk en Tricky, wie zowel Nine Inch Nails als The Killers tot zijn fans mag rekenen en wie gecoverd wordt door Johnny Cash én Rammstein, die mag zeggen dat hij een steen heeft verlegd in de grote muziekrivier.

Some Great Reward **** ?

Black Celebration *** ?

Music for the Masses ****?

Songs of Faith and Devotion ****

VINCENT BYLOO

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content