De verbeelding aan de macht

Geen enkele echte uitschieter in 2017. Maar een flauw muziekjaar? No, sir!

Neem nu die nummer één van Thundercat, oftewel producer-bassist-zanger Stephen Bruner uit LA. Jazz, spacefunk, softrock, hiphop, soul: het loopt allemaal door elkaar op zijn solodebuut. Hoor vooral wat u wil in zijn auditieve rorschachtest, wij ontwaarden een fantasierijke, uitdagende, met humor gebrachte plaat van een artiest op de top van zijn kunnen. De verbeelding aan de macht, voilà! Bruner tekende als gastmuzikant ook present op Moses Sumneys in de schemerzone tussen satijnen soul en kosmische folk gebaarde antiliefdesplaat, en op Damn van Kendrick Lamar, dat één plaats lager eindigt dan zijn instantklassieker To Pimp a Butterfly twee jaar geleden. Straffe opvolger, maar niet straffer. Verbazend goed ging het ook met de vaderlandse jazz. Het trio De Beren Gieren torent met het donkere en introspectieve Dug Out Skyscrapers boven de concurrentie uit.

Daaronder een bonte bende, want het was ook een muziekjaar zonder opvallend overheersende trends. James Holden scoorde met zijn sjamanistische, door analoge freejazz beademde elektronica. Oude rockende rot Tim Vanhamel tekende met zijn Millionaire voor de comeback van het jaar. Vince Staples uit Long Beach betoonde zich een vurige rapper met visie die niet bang is van feestkriebels. King Krule rijmt poëzie met nonchalante pseudojazz en indigo gitaargewriemel. Tamara Lindeman, alias The Weather Station, producete deze keer zelf haar bezielde, meeslepende folkrock. Folk zonder veel roll, maar mét een gloeiende productie van Matthew E. White en de delicate, fluwelen stem van Azniv Korkejian kreeg u van Bedouine, meteen ook goed voor de mooiste hoes van het jaar. Schurkten nog tegen de top tien aan: LCD Soundsystem, Ty Segall, John Maus, Fever Ray, Joan Shelley, Stuff, Nick Hakim, Dwight Trible, Father John Misty, Mount Eerie, St. Vincent and all that jazz.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content