De tussenstand

U kent Philip Bosschaerts als frontman van Mintzkov. Nu heeft hij ook met de groep Glitterpaard een eerste fijne plaat uit.

Ik was helemaal vergeten dat Glitterpaard zes jaar geleden in het leven is geroepen als tributeband. Tot ik het eerste nummer van jullie plaat hoorde en dacht: hm, klinkt een beetje als Sparklehorse. Wat ik van de rest van de songs overigens niet vond.

Philip Bosschaerts: Ja, enkele jaren geleden hebben we een tourtje gedaan waarbij we Sparklehorse-nummers speelden na vertoningen van die docu over Mark Linkous, The Sad and Beautiful World of Sparklehorse. Dat was zo fijn dat we besloten ook eigen nummers te maken. Sparklehorse-songs zijn zo speciaal dat je die niet zomaar kunt coveren. Je moet er zelf iets van proberen te maken en zo kwamen we automatisch bij een eigen sound uit. Johan Verckist (van de groep General Mindy, nvdr.) en ikzelf hebben allebei songs geschreven, en zo hadden we al snel een plaat.

Vertel, welke culturele uren waren onlangs welbesteed?

Bosschaerts: Ik zal beginnen met te zeggen dat ik helaas de David Hockney-expo in Bozar heb gemist. Hij is al een eind in de tachtig maar blijft zich maar vernieuwen. Zo is hij altijd blijven meetellen. Ik heb zelf schilderkunst gestudeerd. Die liefde is blijven hangen, ook al heb ik mij nog tijdens mijn studies op songschrijven gestort – ook een vorm van beelden maken. Onlangs was ik in Oostende en ben ik naar gewoonte het Mu.Zee binnengestapt. Altijd fijn. Vanaf 2 juli is daar een tentoonstelling van Joris Ghekiere: Reizen op papier, met tekeningen en schilderijen. Ik heb op Sint-Lucas nog les van hem gehad en de Mintzkovplaat Oh Paradise (2020) had een werk van hem als hoes. Nu even mijn lijstje checken… Ik heb onlangs een goeie docu gezien over fotograaf Max Pinckers, Margins of Excess. Je volgt hem en zijn vrouw op hun tocht doorheen Amerika, op zoek naar de scheidingslijn tussen realiteit en fictie. Hij is gefascineerd door fake news en zoekt dat zelf op door foto’s in scène te zetten. Een mooie roadmovie en tegelijk een boeiende blik op hoe hij werkt.

Welke artiest of groep heb je onlangs het vaakst beluisterd?

Bosschaerts: This Mortal Coil. Die platen zijn gemaakt door een heel stel gastvocalisten allerlei cultnummers te laten zingen, en het resultaat klinkt heel bevreemdend. De sfeer is koel en doordacht, maar wel heel mooi. Ik heb er een beetje inspiratie uit proberen te halen voor Glitterpaard, ook al maken we iets helemaal anders. Verder heb ik van Thurston Moore net de instrumentale semi-improvisatieplaat Screen Time gekocht – als artiest zit hij sowieso in mijn muzikale DNA. Ook Ann Eysermans heb ik al veel opgezet, een goeie vriendin die voor Europalia een plaat heeft gemaakt, For Trainspotters Only, met harp en geluiden van treinlocomotieven. Heel speciaal. Over boeken kan ik nog zeggen dat ik de jongste jaren veel Murakami heb gelezen. Zijn 1q84-trilogie vind ik heel fascinerend: een gedurfd verhaal over parallelle werelden, maar toch in een heel toegankelijke taal geschreven.