De tussenstand
Nog tot eind deze maand is het theaterstuk Geel hesje een van de Leuvense Anderhalvemetersessies. Welke rol was ook alweer weggelegd voor actrice Aïcha Cissé?
Aïcha Cissé: Die van een geel hesje.
Bedankt, en veel succes.
Cissé: (lacht) Ik ben Priscilla, een hardwerkende vrouw met drie jobs die op het einde van de maand toch niet rondkomt. Dus sta ik met andere gele hesjes op rotondes te manifesteren voor mijn en onze rechten.
De premisse haalde regisseur Stijn Devillé bij het nieuwsbericht over een geel hesje dat bij een blokkade in de buurt van Luik onder de wielen van een vrachtwagen terechtkwam.
Cissé: Per ongeluk iemand doodrijden is heel heftig. Hoe gebeurt zoiets? Mensen worden constant onder druk gezet, voelen zich financieel of emotioneel vaak aan hun lot overgelaten. Zo verliezen ze voor een stuk het vermogen om nog helder te denken.
Je bent naast actrice en maker sinds vorig jaar ook gediplomeerd regisseur. Het moet penibel zijn om maandenlang op ideeën te broeden die nu niet kunnen uitkomen.
Cissé: Het komt er voor mij op aan actief te blijven: research doen, lezen, mijn kennis verrijken over onderwerpen waarover ik in de nabije toekomst misschien iets wil maken. Zo heb ik een spaarpotje waarnaar ik kan grijpen wanneer we weer voor honderd procent mogen beginnen. Wat ik alleszins mooi vond, was een film op Netflix: Miracle in Cell No. 7, een Turkse adaptatie van een Zuid-Koreaanse film. Die werd mij van alle kanten aangeraden en ik vond het inderdaad prachtig. Het gaat over een herder met een verstandelijke beperking die onterecht wordt beschuldigd van moord en in de gevangenis belandt. Hij heeft een heel hechte band met zijn jong dochtertje, dat erin slaagt zijn onschuld te bewijzen. Heel ontroerend.
Kan je voor de vuist weg een boek noemen dat je maar niet uit je hoofd krijgt?
Cissé:De vliegeraar van Khaled Hosseini is sinds ik er mijn afstudeerregie op heb gebaseerd een van mijn lievelingsboeken. Ik ben er zo’n fan van dat ik het onlangs wéér ben gaan lezen. Het verraste me opnieuw: je stuit op vragen en reflecties waarbij je eerder nog niet had stilgestaan. Verder ben ik op dit moment bezig in het eerste deel van De zeven zussen van Lucinda Riley. Ook de moeite. Zeven zussen zijn als baby geadopteerd door een man. Wanneer die plotseling sterft, krijgen ze aanwijzingen en opdrachten om hun roots en nog veel meer te ontdekken. Elke zus heeft een eigen boek. Ik ben er nog maar pas in begonnen maar het bevalt me, dus dat wordt een langetermijnproject. Zoals het er naar uitziet, nu nog steeds, zal ik toch tijd hebben. (lacht)
In dat verband: je leert tegenwoordig Russisch.
Cissé: Ik leer sowieso heel graag talen, maar liever niet op een bank uit een boek. (lacht) Nu gebruik ik de app Pimsleur – ideaal. Aan enkele Russisch sprekende vriendinnen heb ik eens om een muzikale tip gevraagd, en zo heb ik Elvin Grey ontdekt, een Russische zanger met toegankelijke liedjes die zowel midden-oosters als westers klinken, over de liefde en zo.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier