De tussenstand
Met Peter Cremers, grijze eminentie onder de Vlaamse voice-overs, is het zoals met boter en snelwegverlichting bij nachte: alsof ze er altijd zijn geweest.
Peter Cremers: (lacht) Dat hoor ik nog wel eens zeggen. Ik spreek tegenwoordig weer een aantal nieuwe documentaires in voor de VRT. Heel vereerd dat de openbare omroep me blijft vragen. Trouwens, ik vind dat het met dat grijs nog meevalt, hoor.
Je had me gewaarschuwd: cultuur brandt in deze fase van je leven op een laag pitje.
Cremers: Wel, we hebben twee jonge kinderen en sinds we twee jaar geleden een pleegdochtertje in huis hebben genomen, is het hier a handful. Ik moet zeggen dat onze lectuur zich grotendeels beperkt tot 101 vragen over pleegzorg of iets over traumasensitief opvoeden. (lacht) Het is heel fijn met onze kroost, maar de cultuur schiet er inderdaad wat bij in.
Ik mag hopen dat je toch nog dingen onder ogen krijgt die niet opvoedingsgerelateerd zijn?
Cremers: Absoluut. Qua literatuur vond ik Een soort van liefde, de debuutroman van Alicja Gescinska, echt wel een heel mooi boek. Het gaat over de liefde tussen een oude professor en een van zijn studentes. Een klassiek thema, maar ze geeft er zeker een eigen draai aan. Die Gescinska is wel een duizendpoot: ze schrijft, is filosofe, maakt tv-programma’s, wilde zich zelfs in de politiek storten. Ook de eerste twee boeken van Lara Taveirne, De kinderen van Calaisen Hotel zonder sterren, hebben me heel erg ontroerd. Ik vind dat Lara Taveirne zwaar ondergewaardeerd is. Wat mij vooral zo aan haar boeken bevalt, is het mooie Nederlands waarin ze schrijft: heel bloemrijk en correct, daar ben ik gevoelig voor. Intussen is er ook een derde titel uit, Kerkhofblommenstraat. Blijkbaar een ode aan haar West-Vlaams, waarvoor ze zich niet langer schaamt.
Zie je het daarom met een bang hart tegemoet?
Cremers: O neen, ik wil het vast en zeker lezen! Verder vond ik recent ook Nachttrein naar Lissabon van Pascal Mercier een prachtige roman. Een hele turf, en totaal anders dan Gescinska en Taveirne. Heel filosofisch en beschouwelijk van inslag. Historisch ook, want het gaat over het fascistische regime in Portugal. Het deed me wat denken aan Orgelman van Mark Schaevers, een magistrale biografie van Felix Nussbaum, de Joods-Duitse schilder.
Laatst hield ik op met zappen zodat je me iets over uilen kon bijbrengen, al weet niet meer op welke zender.
Cremers: PlattelandsTV? Eclips? Canvas? Zelf mag ik graag naar Netflix kijken. Een fantastische serie die ik iedereen zou aanraden, is After Life, van en met de weergaloze Ricky Gervais. Hij speelt een weduwnaar die terugkijkt op zijn schitterende huwelijk. Sinds de dood van zijn vrouw ziet hij niks nog zitten en wil hij zelf eigenlijk ook dood. Maar het lukt hem niet om zich van kant te maken en dus gaat hij maar door, daarbij andere mensen het leven zuur makend. Tot hij… En de rest vertel ik niet! Wondermooie reeks, heel vaak om te lachen, hoe vreemd dat ook moge klinken.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier