De tussenstand

© GFDANNY WILLEMS

Creatief Vlaanderen maakt de balans op van de AFGELOPEN maanden. Deze week: de Antwerps-Turkse theatermaker en regisseur Mesut Arslan, drijvende kracht achter kunstenorganisatie Platform 0090 en gezelschap Onderhetvel.

Arslan, die zowel in België als Turkije voorstellingen op touw zet, verklaart zijn leven en werk graag aan de handvan wat hij het lineaire en het circulaire noemt.

Mesut Arslan: De korte uitleg? Onze hersenen zijn lineair, onze instincten en emoties circulair. Voor mij is het Westen veeleer lineair en het Oosten veeleer circulair. Ik draag ook twee petten: als directeur van Platform 0090 is het een lineair verhaal, als maker ben ik circulair. Enzovoort. Een mooi voorbeeld van het circulaire is de 0090-voorstelling Fourfold, die in november in Leuven in première is gegaan, van Meryem Bayram en met Guy Rombouts. Daarin zag je beiden hun eigen wereld openmaken, zonder cues of aanwijzingen. Er was licht en scenografie, maar geen verhaal, regisseur, choreografie of overeenkomst met de muziek. Dat hebben ze opzijgezet, om te tonen dat je moet durven los te laten. Zó mooi.

De tussenstand

In Berlijn heb je een dansvoorstelling gezien die je komend najaar naar het Stuk in Leuven haalt.

Arslan: Eternal Return, van de Berlijnse choreograaf Clément Layes. Je kijkt in een kamer met daarin vijftien mensen, van diverse afkomst en leeftijd, die elk een alledaagse handeling herhalen in verschillende tijden, aanvankelijk alleen, maar gaandeweg in combinatie met elkaar – is het helder wat ik zeg? (lacht) Zo zie je eerst iemand een rare beweging maken, maar later blijkt dat hij opzijstapt voor een ander die er inmiddels bij is gekomen. Apart maar toch ook samen: voor mij is dat zoals we zijn in het leven.

Terugkerend op je referentiekader: je kunt dat duiden met twee films.

Arslan: Allereerst Dolls van de Japanse regisseur Takeshi Kitano. Twee mensen zijn via een touwtje met elkaar verbonden. Ze praten niet met elkaar, maar wandelen. In de bergen, in de stad, overal. Dat duurt dagen, weken, maanden. Dat zegt voor mij weer mooi wat circulair is. Daarnaast zag ik ook Imitation Game van Morten Tyldum, een Britse Hollywoodfilm zeg maar, over Alan Turing, de Brit die tijdens de Tweede Wereldoorlog de gecodeerde Enigma-berichten van de Duitsers heeft gekraakt. Die Turing was een man aan de rand van de maatschappij, die heel moeilijk met mensen kon communiceren. Dat uiteindelijk hij die code heeft ontcijferd, en volgens historici zo het leven van zestien miljoen mensen heeft gered! In de film zegt iemand het heel mooi: ‘Sometimes it is the people no one imagines anything of who do the things no one can imagine.’ Voor mij gaat dat ook over Syrische kinderen illegaal noemen. Dat doen we alleen om onze eigen positie hier legaal te maken. Of zeggen dat er honger is in Afrika: dat betekent in feite dat die honger elders absoluut niet bestaat. Het is een manier van denken die veel kan veranderen.

De tussenstand

Je wilde ook nog muziek vermelden, maar…

Arslan: Ja, ik luister elke dag naar Vals van de Russische muzikant Jevgeni Grinko. Waarom kan ik niet uitleggen. (lacht)

Toch geen plaats meer, bedankt!

De tussenstand

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content