Kristof Michiels, alias DJ 4T4 alias Meneer Michiels, is on a roll. Met Wereldburger en Puur poeier presenteert hij momenteel twéé verse platen. Alsook een potentieel nieuw pseudoniem.
Dag Jos.
Kristof Michiels: (lacht) Fijn te weten dat het (‘mijne voornaam is Jos’, op Wereldburger , nvdr.) toch één mens is opgevallen! Het is niet mijn tweede voornaam of zo, het klonk gewoon grappig om te rappen – een beetje zoals ‘mijn naam is haas’. En het rijmde met ‘los’.
Rijmen doe je in overvloed: drieëndertig nieuwe nummers zomaar even.
Michiels: Tja, ik had gewoon heel veel inspiratie. Ik heb ook een pak energie gehaald uit de fijne tour in 2018 met ’t Hof van Commerce. Met Frank Vander linden, een van de vele featurings, had ik het erover of het commercieel gezien wel verstandig was zo veel nummers uit te brengen. Maar hij zei: er bestáán vandaag geen commerciële plannen meer. Dus voilà. Is het te veel voor de mensen, tant pis. Wereldburger is poppy en in detail afgewerkt, Puur poeier is ruwer en heeft de vorm van een mixtape – op zich evenveel werk, gewoon een andere aanpak.
Op Puur poeier gebruik je soundbites uit het televisionele verleden van de Lage Landen.
Michiels: (lacht) Die speciallekes heb ik gevonden door te youtuben. Dan tik je Toon Hermans in en kom je uit bij Fons Jansen, ook een Nederlandse cabaretier. Wat een grappige mens was dat. Zo ben ik ook op de verfilming uit 1976 van Hubert Lampo’s De komst van Joachim Stiller gestoten. Fantastisch gewoon, magisch realistisch en beklemmend. Het deed mij ook aan Hitchcock denken.
Je hebt, lang niet als enige muzikant blijkbaar, de fototentoonstelling van Stephan Vanfleteren in het Fomu in Antwerpen bezocht.
Michiels: Waar ik Bent Van Looy en Thibault Christiaensen tegenkwam. (lacht) Ik vond het fenomenaal. Kijk, ik heb dingen meestal snel gezien. Zelfs bij een Picasso in het Guggenheim stap ik na enkele seconden verder. Maar op die expo van Stephan Vanfleteren bleef ik haast bij elke foto plakken. Zo schérp, bijna scherper dan het echte leven. Zelfs bij zijn schetsboeken raakte ik niet weg. Ik vond het zo sterk dat ik op een gegeven moment ben gestopt met denken. Terwijl me dat nog niet lukt als ik op de massagetafel lig. Mijn zintuigelijke ervaring overstemde ineens alles, en dat heb ik echt niet dikwijls.
Het is maar kies om een dj naar zijn jongste muzikale ontdekking te vragen.
Michiels: Wel, in het najaar zendt Canvas van mij een driedelige docu over de geschiedenis van de Belgische dj’s uit. Daarvoor ben ik ook gaan praten met namen uit de trance en techno. Was nooit echt mijn ding, maar ik ben dat heel fel gaan appreciëren. Niet dat ik die Bonzai-dingen slecht vond, maar het was toch een beetje kermismuziek. Net in die trance en techno van toen ben ik nu online de pareltjes gaan zoeken. Yves Deruyter, Pat Krimson, Marco Bailey, dj Phi-Phi – die laatste is een Fransman die veel in België heeft gewerkt… Ik vind het vaak punk, en eigenzinnig. Hoe langer ik leef, hoe meer ik vaststel dat invulling alles is. En vorm iets waar je je overheen moet zetten.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
