Corona houdt niet van cultuur. Op een zucht van de première moest het Antwerpse theatercollectief Compagnie Barbarie zijn nieuwe stuk Pak de poen! aan de ketting houden.
Dat is dubbel jammer omdat jullie in die familievoorstelling iets doen wat wel meer mensen dit jaar hebben gedaan: het kapitalistische systeem in vraag stellen.
Karolien De Bleser (regisseur/actrice): Het idee voor Pak de poen! lag al voor de pandemie vast, maar is inderdaad actueler geworden. Meer en meer mensen zijn gaan nadenken over wat er dan wel zo zaligmakend is aan onze economie. Moet die als enige overeind gehouden worden, ten koste van alles? Is dat wel nodig, almaar meer groei? Moet de rol van de zogezegd betuttelende overheid worden afgekalfd? Nu, het blijft een voorstelling voor kinderen. Hun uitleggen dat ze volgens de wetmatigheden van een bepaald systeem leven, is al moeilijk genoeg. Wat we wel aankaarten, is de valse belofte die het kapitalisme ons voorhoudt: als je maar hard genoeg werkt en het werkelijk wilt, ligt alles binnen je mogelijkheden. Terwijl het geld toch ook niet uit de muur blíjft komen, hè.
Welke voorstellingen heb je laatst nog zelf kunnen meepikken?
De Bleser: In CC Berchem heb ik Real Boys gezien van More Dogs, vijf jonge Vlaamse gasten die indrukwekkend muziektheater brengen. Ze vertellen zogezegd de making of van Pinokkio en dat doen ze op alle mogelijke metalagen: ze zitten zowel in het verhaal van Pinokkio als in de repetitie ervan, ze zijn de band die spéélt dat ze daar zijn, en ze zijn ook nog eens zichzelf. In Pak de poen! zijn we ook met dat metatheatrale bezig. Ik zie dat – al dan niet door de coronamaatregelen – de laatste tijd wel vaker: makers die het creatieve proces in vraag stellen. Wat kan er nog verteld worden en op welk niveau? More Dogs deed dat in elk geval op een heel slimme, boeiende manier.
Podcasts zaten dit jaar eveneens in de lift.
De Bleser: Persoonlijk vond ik Mothers of Invention heel goed. Daarin interviewen de voormalige premier van Ierland Mary Robinson en comédienne Maeve Higgins vrouwen van over de hele wereld die met allerlei projecten de klimaatverandering willen tegengaan. Dat is op zich al interessant, maar het grappige is dat ze er een soort cynische humor op na houden, zo van ‘alles is naar de knoppen maar toch gaan we door’. (lacht) Ik zou zelf niet snel voor censuur pleiten, maar soms denk ik wel: is het nu niet heel érg om hiermee te lachen? Toch geven ze er altijd nog wel een positieve draai aan. Ondanks de hopeloosheid blijven ze heel gedreven.
Mooie tip. Je had er tot slot nog eentje voor jezelf, kwestie van meta te blijven?
De Bleser: Wel ja, mijn collega bij Barbarie, Amber Goethals, wilde dat ik zeker het sublieme derde seizoen van Fargo zou vermelden. Zelf heb ik het nog niet gezien, maar het zou heel hard over geld en hebzucht gaan, en de slechterik wordt blijkbaar ongelofelijk goed gespeeld. O ja, en zoals altijd bij Fargo zijn de vrouwen de slimmeriken. Dus: een aanrader voor mezelf! (lacht)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
