Hoe de avonturen van Seckou Ouologuem als Antwerpse stadsdichter zijn begonnen? Met een gestaag dichtslibbende agenda.
Seckou Ouologuem: Als ik het vroeger druk had, kwam het erop aan harder te werken. Nu moet ik keuzes maken en dat was ik niet gewend. Enerzijds stappen organisaties, vzw’s, scholen en belangengroepen op mij af om iets te doen bij bepaalde speciale of internationale dagen. Dat vind ik heel mooi, want samenwerken is voor mij de sterkte van dit platform. Daarnaast zijn er dingen die ik zélf wil realiseren. Ik zou graag aanwezig zijn in de stad, zodat ook mensen die niet bezig zijn met poëzie, verhalen of woord er toch mee in aanraking komen.
Als slamdichter sta je op het kruispunt van poëzie, proza, performance en rap. Is de keuze op jou gevallen in de hoop dat jij meer jongeren bereikt?
Ouologuem: Misschien. Maar voor jongeren onder de achttien is slam ook nog te kunstig. Wat trouwens exact de reden is waarom veel slammers weinig interesse hebben in klassieke poëzie. Oké, ik heb al veel slamworkshops gegeven in middelbare scholen. Dat vinden die jongeren wel leuk, maar dat betekent nog niet dat ze daarna uit eigen beweging beginnen te schrijven of naar events te gaan. Maar zeg, ik wil gerust ook bij Knack eens langskomen, hoor. Kunnen jullie allemaal gedichten schrijven!
Euh, ik denk dat we die doos van Pandora best gesloten houden.
Ouologuem: Je moet maar roepen. Maar je wilt waarschijnlijk ook wat culturele tips? Ik heb enkele maanden geleden Homegoing gelezen, het debuut van Yaa Gyasi – Weg naar huis in het Nederlands. Heel sterk, een beetje Honderd jaar eenzaamheid-achtig omdat het verhaal zich uitstrekt over meerdere generaties. Maar voor mij persoonlijk is Homegoing menselijker geschreven. Het begint in Ghana in de tijd van het kolonialisme, wanneer twee halfzussen van elkaar worden gescheiden. De ene trouwt met een Engelsman, de andere wordt gevangengenomen en als slaaf verkocht. Driehonderd jaar later vinden ze elkaar als het ware terug via hun nazaten. Briljant.
Hou je van theater?
Ouologuem: Klassiek theater raakt me minder, tenzij het effectief over oudere stukken gaat, uit de tijd van de Grieken of Shakespeare en zo. Maar waarom je een nieuw stuk in dat format zou brengen, begrijp ik niet goed. Met de huidige technieken is zoveel méér mogelijk. Neem Malcolm X van Junior Mthombeni. Dat was een muziekperformance slash theaterstuk slash rapshow. Groot en megalomaan, ging van links naar rechts, een liveband erbij… Dat bleef hángen. Niet dat ik plots anders over de figuur Malcolm X ben gaan denken – ik had al enkele boeken over hem gelezen – maar het was wel een mooie, hedendaagse invulling van wie hij vandaag is.
Ben je zelf met muziek bezig?
Ouologuem: Maken niet, luisteren wel. Meestal livestreams van lofi instrumentale hiphop op YouTube, via zenders zoals ChilledCow en Chillhop. De klok rond instrumentale beats, altijd anders maar heel rustig. Je kunt schrijven, je kunt lezen. Als je zoveel met woord bezig bent als ik, heb je ook wel eens géén behoefte aan woorden. Echt een ontdekking.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
