De tussenstand

Creatief Vlaanderen maakt de balans op van de voorbije maanden. Een verheugde muzikant en producer Hans Helewaut aan de lijn: na achttien jaar heeft hij eindelijk de plaat van zijn toenmalige groep Vazah uit de lade gejast.

Hans Helewaut: Ik heb Dozzy Njava, een zanger en muzikant uit Madagaskar, leren kennen doordat hij in 1997 op Mystica van Elisa Waut had meegespeeld. Samen met Vincent Pierins en Cesar Janssens hebben we daarna een wereldmuziekplaat opgenomen, BXL-Tulear, maar die is door tal van omstandigheden nooit uitgebracht. Nu eindelijk wel, zij het enkel digitaal. Ik vind dat die muziek niets van zijn frisheid en spontaniteit heeft verloren. Tegenwoordig is alles zo afgelikt en machinaal, dit is nog puur natuur.

Je woont in de rand van Brussel. Waarvoor trek je graag stadwaarts?

Helewaut: Ik heb gelukkig een vrouw (Arielle Sleutel, filmproducer van onder meer Cafard, nvdr.) die een enorme culturele veelvraat is. Het recentste dat we hebben gedaan, is de tijdelijke tentoonstelling Kanal Brut, in de vroegere Citroëngarage. Een heel interessante belevenis. Niet alleen voor de kunst – de meeste stukken hadden we elders al gezien – maar vooral voor de plaats en het gebouw, en voor de potentie die het inhoudt. Het is een museum dat, als modern kunstcentrum, de hele Brusselse kanaalzone een nieuwe impuls kan geven. Fantastisch ook dat veel elementen in het gebouw bewaard zijn gebleven. Het was alsof je terug naar de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw werd gekatapulteerd.

De tussenstand

Wat heb je onlangs in het vakje ‘met verstomming geslagen’ opgeborgen?

Helewaut: Een architectuurexpo in Tokio over Tadao Ando. Fantastisch en gigantisch, met maquettes van ik-weet-niet-hoe-groot. Architectuur is een passie die ik deel met mijn vrouw. Bij sommige expo’s schenken we evenveel, of meer, aandacht aan het gebouw. (lacht) Ik ben gefascineerd door ruimtes, hoe het aanvoelt om in een volume te staan, hoe het licht binnenvalt… Ando staat bekend voor zijn monumentale architectuur, met heel veel beton.

Dankzij je vrouw kun je ook over podiumkunsten meekletsen.

Helewaut: Ja, in Leuven hebben we een stuk van Maarten Ketels gezien, Troje. Hij is ooit enkele maanden lang in een zelfgemaakte caravan bij zigeuners gaan wonen. Omdat hij wilde weten: zijn zij nu vrij? Welk leven leiden zij? Blijkbaar is het heel moeilijk om bij die Roma binnen te raken. Maar als je eenmaal wordt geaccepteerd, zijn ze heel vrijgevig. Zijn conclusie was: vrijheid is toch ook dát niet. (lacht) Want zoals in elke gemeenschap zijn er ook bij Roma regels.

Nog één snelle suggestie? Uit de Chinese sciencefiction, pakweg.

Helewaut: Ik ben heel erg geïnteresseerd in technologie en artificiële intelligentie. Qua pure scifi kan ik de roman The Three-Body Problem van Liu Cixin aanraden, een ingewikkeld maar leuk verhaal. Als er op zo veel biljoen lichtjaren echt een andere maatschappij bestaat die verder ontwikkeld is dan de onze, doen we er beter aan om vooral níét op te vallen: als die tot bij ons raakt, is het waarschijnlijk toch maar om ons uit te roeien. (lacht)

De tussenstand
De tussenstand
De tussenstand

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content