De tussenstand
CREATIEF VLAANDEREN MAAKT DE BALANS OP VAN DE VOORBIJE MAANDEN. OF WE, VOORALEER ZIJN CULTURELE BULLETIN AAN TE SNIJDEN, NOG EVEN EEN KLEINE AANKONDIGING WILLEN INPASSEN, VRAAGT ONZE HUISTEKENAAR KARL MEERSMAN.
De inschikkelijkheid zelve, dat zijn wij.
KARL MEERSMAN: Volgende week brengen Ivan De Vadder, Jan De Smet en ik voor het laatst Bang!, ons jaaroverzicht van 2016, in Borgerhout en Oudenaarde. Jan zorgt voor de muzikale illustraties, Ivan doet de politieke analyse, en mijn tekeningen uit Knack Focus en Trends worden muurhoog geprojecteerd. Dat is het concept, nu al voor het derde jaar. Ik zit wel niet mee op het podium – ik kom alleen buigen op het eind, haha – maar het is leuk om de reacties van de mensen op mijn tekeningen eens te ondervinden.
Je bent zelf ook een cultuurvreter.
MEERSMAN: Ja, voor mij is dat eten en drinken. Binnenkort trek ik naar de expo van Sven ’t Jolle in Wiels, het Brusselse centrum voor hedendaagse kunst. ’t Jolle, een Vlaming die in Australië woont, maakt maatschappijkritische kunst, maar met veel humor. Kunstenaars nemen tegenwoordig te weinig standpunten in, vind ik. Een bekend beeld van ’t Jolle is zijn Dagobert Duck. Hij heeft de rijke, gierige oom van Donald Duck met pek en veren beklad en op een stalen balk gezet, verslagen en treurig. Een aanklacht tegen de hebberigheid van mensen die al alles hebben.
In welk boek ben je tegenwoordig bezig?
MEERSMAN: Wel, de renaissance is mijn favoriete periode in de kunstgeschiedenis: het portret kwam tot bloei, het humanisme ontstond… Ik zit nu in Thomas More, een leven in vijf vriendschappen van Joris Tulkens. Over hoe More en pakweg Erasmus te midden van hun dagelijkse beslommeringen met elkaar omgingen. Geen droge geschiedenisles, maar vlot geschreven, in romanstijl. Wat mij interesseert, is hoe verstandige mensen weten te overleven in een wereld die volledig scheef in elkaar zit. (lacht)
We spreken nog wel eens af, Karl. Nog meer lansen die je wenst te breken?
MEERSMAN: Jazeker: voor De Casino in Sint-Niklaas, een alternatieve muziekclub met vooral jazz en blues op het programma, die vaak bekende internationale artiesten brengt, zoals onlangs de Robert Cray Band. Toch een wereldbekende naam, maar wel een die nadien aan de toog een pintje komt pakken. Zalig dat dat kan. Het was ook een fantastisch concert. Hij heeft een stem uit de duizend en speelde veel nummers die ik niet kende. Helemaal geen greatest hits, maar ik heb genoten.
Er is nog net plaats voor een uitsmijter.
MEERSMAN: Dan wil ik reclame maken voor filmregisseur Fien Troch. Ze maakt haar films in een taal die ik volledig begrijp, omdat ze het hart op de juiste plaats heeft. Bovendien is ze dankbaar tekenmateriaal. Ze heeft een, laat ik zeggen, Modigliani-achtig gelaat: smal met langgerekte curves, heel sprekende ogen. Denk nu niet dat ik bepaalde gevoelens koester (lacht) maar in elke lijn van het jukbeen zit een spanning waarmee je iemand heel goed kunt typeren.
Wie is in jouw stiel de pest?
MEERSMAN: Puur fysionomisch vind ik Trump, ondanks zijn herkenbare kapsel, heel onaangenaam: die kleine ogen, barse mond. Dat wordt vier jaar tandenknarsen, ja. (lacht)
KURT BLONDEEL
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier