De tussenstand

© GF JOHAN MARTENS

Op het podium van het Leuvense Artefact vervoegt drumster Karen Willems het elektrische gitaarkwartet Zwerm, zoals ze dat ook doet op de plaat Great Expectations. Wij vinden dat een goeie match.

Karen Willems: Zowel de groep als ikzelf is voortdurend op zoek naar uitdagingen, vernieuwing, diepere betekenis. Dus ja, het was een fijne ‘ontmoeting’, zoals ik dat noem. Ik denk dat ze voor hun plaat ongeveer wisten in welke richting ze zochten, en dat ze mijn werk ook kenden, maar verder ging het heel intuïtief. Dat het met Toon Callier (mede-oprichter van Zwerm, nvdr.) aan de bar klikte, was voor mij even belangrijk. (lacht)

De tussenstand

Josse De Pauw is ook zo’n gezegende wroeter. Jij hebt zijn nieuwe boek gelezen.

Willems: Ik herken me heel goed in wat hij in In open veld schrijft. Hij brengt zijn artistieke pad in kaart, zijn denken en voelen, heel psychoanalytisch maar met veel humor en verbeelding. Als kunstenaar heb je periodes waarin alles geweldig is, maar op den duur slaat toch weer de twijfel toe: waar ben ik mee bezig? Dat boek bracht mij troost. Het gaf me opnieuw het gevoel dat alles oké is. Dat zoeken leidt tot onrust en twijfel maar is ook schoon, dus laat het toe. Het deed deugd om dat te lezen. Josse is een gelijkgezinde, denk ik. Ook goed vond ik De nieuwe stilte van Lander Deweer en Jan Swerts. Ik merk dat ik in mijn muziek zelf ook streef naar een balans tussen stilte en lawaai. Ik kan rammen en powerdrummen, maar ik hou meer van diepgang. Op een lager volume spelen, daarmee trek je de mensen dichter naar je toe.

De tussenstand

Je wilt een goeie reden hebben om de stilte op te heffen.

Willems: Ja. Decibels produceren is gemakkelijk. Je kunt er ook veel mee verbloemen. Ik vind het veel mooier om op het podium een muzikant te zien die aan het wérk is. Dat heeft me gestoord aan de streams die je tijdens de lockdown zag: muzikanten werden gecapteerd alsof ze een gewoon concert speelden. Terwijl dat nu een kans was om in te zoomen op details, op de bewegingen van de artiesten, hoe ze het doen.

Je had bij de voorbereiding van dit interview iets laten vallen over een plaat waar je vaak naar teruggrijpt.

Willems: Jaaa, Dialoghi del presente van Luciano Cilio uit 1977. Mijn all-time favorite. Hedendaagse klassiek en avant-garde van een man die op zijn 33e uit het leven is gestapt. Die plaat is zo tijdloos, echt een verloren juweel. Het is muziek gemaakt met akoestische instrumenten die heel traag opbouwt, de tijd en de ruimte neemt. Af en toe heb ik die plaat nódig. Voor kippenvel. Voor hoop. Veel muziek is oké, maar ook vluchtig. Ik droom ervan om iets te maken dat blíjft, zoals dit.

Een andere vaste waarde ten huize Willems is David Attenborough.

Willems: De documentaires van David Attenborough brengen rust en kleur in mijn leven. Vogels die nesten bouwen, mannetjesdieren die van alles doen om vrouwtjes het hof te maken, al die maffe vissen in de diepe oceaan… Je kunt er evengoed depri van worden als je je bedenkt dat het misschien allemaal naar de kloten gaat. Maar het maakt mij toch ook gelukkig.

De tussenstand
De tussenstand
De tussenstand

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content