Een opsteker voor Greta Thunberg: over cultureel vermaak valt met stripmaker en illustrator Maarten Vande Wiele zelfs op een verloren zomernamiddag een boom op te zetten.
Maarten Vande Wiele: Ik ben net klaar met een nieuwe getekende recensie van een Meryl Streep-film. Elke maand bekijk ik een van haar films, chronologisch. Ik noem het ‘a Meryl a month’. Ik zit nu aan Defending Your Life, het begin van de nineties. Héél slechte film. (lacht) Maar de volgende is Death Becomes Her en die is wél weer goed. Waarom Meryl Streep? Omdat ze een van de weinige actrices is met zo’n lange carrière, en om te zien of alle superlatieven voor haar wel gerechtvaardigd zijn. Ik moet zeggen: het valt goed mee.
Waarvoor ben je laatst met veel plezier buitengekomen?
Vande Wiele: In het Speelgoedmuseum in Mechelen loopt de expo Figuren van op tv, spelen jullie mee? Daarin toont Koen Van der Veken, een heel goede vriend, zijn gigantische verzameling: allemaal Muppets en Simpsons en South Park-personages. Vooral de Muppets vind ik geweldig.
Welke in het bijzonder?
Vande Wiele: Miss Piggy, natuurlijk, mijn allereerste idool als kind!
Nog plannen?
Vande Wiele:Eté 85 van François Ozon. Voor een van mijn favoriete filmregisseurs heb ik zelfs het dragen van een mondmasker over. Hij maakt kitscherige dingen als 8 femmes maar ook sterke, sobere drama’s. Een van zijn films met Charlotte Rampling, Sous le sable, heeft me wel wat geïnspireerd voor mijn recente graphic novel Madame Catherine. Sous le sable gaat over een vrouw die haar man verliest en langzaam gek wordt, zij het op een totaal andere manier dan mijn personage. Ik zie graag Franse films. In de trailer van Eté 85 zag ik kleuren die me aan Pauline à la plage (1983) van Éric Rohmer deden denken, dus die heb ik zopas nog eens bovengehaald. Zo springt mijn brein van het een naar het ander. Als kind mocht ik van mijn ouders naar álles kijken. Ik herinner mij dat ze al een videorecorder hadden toen ik in het eerste leerjaar zat. Zo heb ik die eerste Indiana Jones gezien, met die smeltende gezichten op het einde, en Poltergeist. Nachtenlang niet van kunnen slapen! Misschien hadden mijn ouders achteraf bekeken toch beter ingegrepen. (lachje)
Toch ben je fan van horrorfilms gebleven.
Vande Wiele: Klopt. Het is ook wel leuk om bang te zijn. Iets anders wat ik onlangs heb gezien, is de reboot van Unsolved Mysteries op Netflix, die cultserie van eind jaren tachtig. Eentje ging over aliens, de rest was true crime. Met als griezeligste uitschieter het verhaal van een Fransman die zijn gezin heel methodisch had uitgemoord en daarna is verdwenen. Daarvan gingen de haartjes op mijn lijf overeind staan.
Nog een strip als tip?
Vande Wiele: Brian ‘Box’ Brown heeft een nieuwe graphic novel uit. Hij haalt zijn onderwerpen eveneens uit de popcultuur: het computerspel Tetris, worstelaar André the Giant, komiek Andy Kaufman… Nu is er dus Child Star, een samenraapsel van verhalen van kindsterren waarin je bijvoorbeeld Macaulay Culkin of Gary Coleman – Arnold uit Diff’rent Strokes, weet je wel – herkent.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
