Psychonaut-zanger-bassist en nieuwbakken De Zwaarste lijst-presentator Thomas Michiels rijdt nét zijn garage binnen als we hem bellen.
Binnenkort wordt dat: rijdt net het erf van zijn Limburgse vierkantshoeve op.
Thomas Michiels: (lacht) Ja, mijn vrouw en ik doen mee in het nieuwe seizoen van Blind gekocht. Daar is wel wat stress aan te pas gekomen, maar ik vind het tot hiertoe een toffe ervaring.
Vorige maand heb je in De zwaarste lijst op StuBru de fakkel van Alex Agnew overgenomen.
Michiels: Heel veel mensen zeiden dat dat me op het lijf geschreven was, en het voelde eerlijk gezegd ook zo. Ik was die dag vroeg op post om nog wat voor te bereiden – ik ben wel een beetje een strever. (lacht) Uiteindelijk heb ik maar ongeveer veertig procent kunnen vertellen van wat ik wilde, door allerlei bijsturingen in de studio à la minute. Niettemin: wat mij betreft voor herhaling vatbaar.
Als klap op de vuurpijl breng je nu met je psychedelische postmetalband Psychonaut Emerald uit, een split-lp uit met de Noorse band Sâver. Dit begint naar een mediaoffensiefje te ruiken.
Michiels: Alles komt dit jaar precies samen. Die split was een idee van ons Duitse label Pelagic Records. Sâver en wij spelen een soort metal dat niet zo courant is, en Pelagic wilde die leemte een beetje opvullen in de aanloop naar onze toekomstige platen.
Waar luister je tegenwoordig zelf naar?
Michiels: Daarnet in de wagen nog naar Alcest, een Franse band die een blend van black metal en shoegaze speelt die wel iets voor iedereen zou kunnen zijn. Op hun plaat Spiritual Instinct staan nummers die mij ráken. Daarnaast heb ik onlangs genoten van Roadburn Redux, de onlineversie van het Nederlandse festival dat focust op undergroundmetal en -postrock. Met interviews, videopremières en andere exclusieve content, allemaal volgens een timetable. Wij waren geprogrammeerd om 15.45 uur en precies op dat moment kwam – ping! – onze video online, met een chatsessie zodat mensen hun gedacht konden zeggen. Het leefde wel, hoor. Met Psychonaut zijn we artist in residence van Trix, en daar hebben ze ook iets cools bedacht. In een samenwerking met twee jonge regisseurs maakten ze ter vervanging van hun festival We Are Open een driedelige docufilm waarin allerlei jonge artiesten uit verschillende genres – hiphop, rock, metal… – optreden. An Uncut Nightmare by the Sea is de titel. Een mooie manier om divers Belgisch talent in de kijker te zetten, zoals Teen Creeps, Doodseskader of Transistorcake. Popcorn bij de hand en op ontdekkingsreis!
Belandt er dan alleen muziek op jouw culturele boterham?
Michiels: Goh, op het gevaar af mijn street cred kwijt te spelen: ik heb naar Dertigers gekeken! Zelf ben ik er nog net geen maar mijn vrouw wel, dus heb ik me laten overtuigen. Voor mij was het stoom aflaten na een drukke periode met De zwaarste lijst en de paasexamens – ik ben leraar Frans en godsdienst. Heel ontspannend om dan met een pintje of glaasje wijn te kijken hoe het leeftijdsgenoten met hun relatie- of adoptieproblemen vergaat. Dus neen, geen spijt van.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
