In Sint-Niklaas verenigt het nieuwe kunstenfestival Naft performance, video, street art en beeldende kunst. Een van de achttien artiesten, de Gentse Jolien De Waele alias Kitsune Jolene, belicht eerst even een beroepsrisico.
Jolien De Waele: Bedankt dat je me een uur later wilde bellen: ik moest de liter verf afschrobben die ik per ongeluk in mijn rugzak gedumpt had. (lacht) Echt een murphiaanse dag vandaag.
Jouw bijdrage aan Naft is de mural Daydream aan de Spoorweglaan, en aldus van bekijks verzekerd.
De Waele: Een ongelofelijk dankbare locatie, ja. Als autoloze duts neem ik zelf vaak het openbaar vervoer. Treinreizigers zullen ineens die muurschildering op een gevel langs de sporen zien opduiken. De vrouw op die schildering wordt ook een beetje overvallen, door het fuchsia achter en rond haar. Die kleur symboliseert de dagdroom.
Op je lijstje met cultuurtips staat als eerste ene Marc Rebillet, een New Yorkse muzikant, komiek en youtuber.
De Waele: Hij maakt funky en geïmproviseerde muziek, heel uplifting, je bent meteen opgevrolijkt. Mijn vriend en ik schilderen vaak samen thuis terwijl er via YouTube een podcast of muziek op staat. In de eerste lockdown kregen we Marc Rebillet als suggestie. Het was liefde op het eerste zicht, zoals hij daar in zijn onderbroek en kamerjas achter zijn loopstation stond te zingen. (lacht) Hij herkent heel goed de vibe daarbuiten: we zitten allemaal opgesloten en willen allemaal stiekem gaan dansen.
Je hebt een grote boon voor de Poolse street artist Sainer, van wie in de Brusselse Noordwijk de muurschildering Mother te zien is.
De Waele: Ik heb onlangs zijn Sketchbook 14-18 gekocht. Hij en zijn kompaan Bezt hebben met hun beeldtaal veel andere street artists geïnspireerd, onder wie mezelf. Zo werkt Sainer vaak met interessante kleurcombinaties en is zijn vormgeving heel speciaal.
We kennen geen cijfers van hoeveel mensen het afgelopen jaar de weg naar het Museum voor Natuurwetenschappen in Brussel hebben gevonden, maar jij bent alleszins een van hen.
De Waele: Omdat ik compleet zot ben van dino’s. (lacht) Tja, jeugdsentiment. Ik heb vroeger de Jurassic Park-boeken van Michael Crichton verslonden en die obsessie is blijven hangen. En de dinocollectie in het Museum voor Natuurwetenschappen is toch wel de meest uitgebreide die je in België kunt bezoeken. Heel fijn om te zien, jammer dat het een beetje een vergeten expo is. De Plantentuin in Meise vind ik trouwens ook fantastisch, heel rustgevend.
Jouw laatste bron van vermaak is de tv-serie High Maintenance, over een wietkoerier.
De Waele: Ik vind het vooral tof dat hij bij veel verschillende mensen terechtkomt, en hen heel open tegemoet treedt. Hij laat alles maar op zich af komen met een bijna kinderlijke verwondering. Daardoor is hij heel tolerant, hij laat mensen zijn wie ze zijn. Heel simpel, heel puur. Een aflevering van High Maintenance duurt vijf à twintig minuten, maar je krijgt toch een heel breed spectrum aan herkenbare thema’s en tranches de vie.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
