De stille dood

Eerste zin De lichtbundel danst door het donker.

Wanneer de sprekende film in 1930 de wereld verovert, vallen er doden. Sommige stomme acteurs gaan ten onder omdat hun stem niet goed genoeg is, anderen sterven, zoals in De stille dood, letterlijk op de filmset. De Berlijnse actrice Betty Winter wordt verpletterd onder een neerstortende schijnwerper en daarna door haar tegenspeler geëlektrocuteerd wanneer die een emmer water over haar heen gooit. Politie-inspecteur Gereon Rath, die liever naar een seriemoordenaar op jacht zou gaan, raakt gaandeweg gefascineerd door de filmwereld, waar producers op zoek naar goedkoop succes, acteurs met faalangst en geobsedeerde fans zich verdacht maken.

In de historische setting van het kolkende Berlijn van het interbellum bevechten nazi’s en communisten elkaar op straat en wordt misdaadbestrijder Gereon Rath elke dag met sociale onrust en geweld geconfronteerd. Hij is een man van te veel vlees en bloed, een oorlogsveteraan met een gekweld geweten die in de loop der tijd persoonlijke vijanden heeft gemaakt. De stille dood is méér dan een banaal misdaadverhaal, maar het vervalt nooit in een geschiedenislesje. Er zitten voldoende haakjes in om het spannend te houden tot het filmische einde en het personage Rath is eigenwijs en mysterieus genoeg om meer dan één boek te vullen. Volker Kutscher zit in zijn moerstaal zelfs al aan zeven stuks (plus een prequel). En als speurneus Rath u anderszins bekend voorkomt, dan is dat omdat Kutschers boeken ook de basis vormden voor de peperdure Duitse serie Babylon Berlin.