De spreeuw van Mozart

Eerste zin Hij vond de mammoet in de steenharde grond.

Hoe weeft een kruisspin een web in een ruimtestation? In 1973 werd een spin meegestuurd richting Skylab om te bekijken hoe ze haar kleverige kunstje zonder zwaartekracht verricht. Aanvankelijk bakt spin Arabella er weinig van: ze maakt salto’s in haar terrarium en haar weefsels hangen er voddig bij. Maar dan slaagt ze er toch in, gebruik makend van de microzwaartekracht van haar medeastronauten. Arabella zal een beroemdheid worden, en nog jarenlang in formol tentoongesteld worden in een ruimtemuseum.

Essayiste Elena Passarello gebruikt die anekdote om de band tussen mens en dier te onderzoeken, en dat leidt vaak tot fijne weetjes. In het titelessay laat ze zien hoe een tamme spreeuw meeschreef aan Mozarts oeuvre, en hoe we misschien toch een eenhoorn kunnen kweken – spoiler: dat gaat gepaard met het folteren van geiten. Passarello brengt ook een ode aan haar leermeester John Berger en stapt frivool in diens voetsporen. In sommige essays springt ze wel heel dartel om met de vertelstructuur, wat je aandacht niet altijd ten goede komt, maar zoals Arabella al bewees: elke mislukking is een springplank naar iets nieuws.