Dave Mestdach
Dave Mestdach Chef film van Knack Focus

In hun onverdroten ijver om de old school cinefiel voorgoed de zalen uit te jagen, heeft de Kinepolisgroep sinds enige tijd weer de filmpauze ingelast. Wie halverwege zonder popcorn of nacho’s valt, kan bijtanken in de bioscoopsupermarkten die tegenwoordig ongeveer de helft van elke multiplex inpalmen. Dat cinema op ritme en montage drijft – en dus best niet in tweeën wordt gehakt – wordt daarbij afgedaan als het gejeremieer van onaangepaste dinosaurussen. Zelfs al is de helft van het Kinepolisaanbod platte flauwekul waarbij woorden als ‘ritme’ en ‘montage’ practical jokes lijken, dan nog misstaat het niet om je betalende klanten en vooral je eigen product ten minste een béétje ernstig te nemen.

Toegegeven: dat mercantilisme is al zo oud als de filmexploitatie zelf. Van in den beginne leverde de fast lane-verkoop méér op dan de tickets. Gelet op de huidige crisis valt de herinvoering van de pauze dus te begrijpen, al werk je er de devaluatie van de bioscoopcultuur alleen maar mee in de hand. De Kinepolisgroep mag dan ook niet komen zeuren over het feit dat hun jonger wordende doelpubliek steeds vaker films van het internet downloadt. Of dat dat zich liever thuis een indigestie vreet bij een filmpje op hun home theatre. Wie zelf het signaal uitstuurt dat cinema gelijkstaat met het consumeren van bewegende beelden die lukraak onderbroken kunnen worden en zijn clientèle traint om als hondjes van Pavlov bij het dimmen van de lichten een hongeraanval te krijgen, kan bezwaarlijk van een diep respect voor de zevende kunst worden verdacht.

Bovendien mogen de kids thuis nog zitten waar ze willen. Niet zo in Kinepolis. Daar wordt je nu een genummerde stoel toegewezen die je min of meer blindelings moet kiezen. En o wee als je het lef hebt om je kont toch elders neer te ploffen. Verschillende multiplexen blijken uitgerust met ‘slimme’ zetels: een foutzitter wordt meteen verklikt, waarop een zaalwachter het subversieve element kordaat verzoekt om het juiste nummertje op te zoeken, zelfs al is de zaal half leeg. Uitleg bij deze goebbelsiaanse maatregel: de klant de mogelijkheid bieden zijn ticket vooraf te reserveren en hem een pak stress besparen. Alsof er vroeger een file aan ambulances voor de bios geparkeerd stond om overstresste bioscoopgangers bij een volgeboekte zaal naar het ziekenhuis af te voeren.

Een suggestie: kom op tijd! En kies zelf waar en naast wie je wil zitten. Bij deze willen we een oproep lanceren aan iedereen die film nog een gram artistieke waarde toedicht: ga vooral op je zetel naar keuze zitten én blijf er tijdens die onnozele pauzes als magnetisch aan vastgekleefd. Zoals Rosa Parks ooit weigerde om recht te staan voor een blanke zodat Barack Obama veertig jaar later tot de eerste zwarte president van Amerika zou kunnen worden verkozen. Zo zullen cinefielen weigeren recht te staan om dociel gevolg te geven aan de pesterige commerciële dictaten van de popcornfabrieken. Cinema needs change! Power to the people! Yes We Can!

Dave Mestdach

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content