Studiomuzikanten: meestal zijn het discrete, efficiënte krachten. De Navy SEALs van de muziek, pro’s die in de schaduw het moeilijke werk opknappen. Leo Abrahams is zo’n elitesoldaat, maar ook producer van Oscar & The Wolf en Wild Beasts.
Af en toe mogen ze mee op (of naast, of onder) het podium met stadiongroepen als U2 en Muse, soms groeien ze zelf uit tot sterren. Neem nu Toto, ervaren studiorotten die zelfs na hun doorbraak meespeelden op Michael Jacksons Thriller, of Booker T. & the MG’s, begonnen als anonieme sessiegroep ten huize Stax Records en ruggengraat van vele soulklassiekers. Maar voor de doorsneemuziekliefhebber zijn ervaren huurlingen als Hal Blaine, Carol Kaye en James Burton nobele onbekenden.
Leo Abrahams, ooit door Brian Eno gerekruteerd in een gitaarwinkel, bengelt tussen beide kampen. De 38-jarige Londenaar leverde hand- en snaardiensten voor de briljante kletskop, maar speelde ook in de achterhoede van onder meer Paul Simon, Ed Harcourt, Pulp, Florence & the Machine, Marianne Faithfull en Grace Jones. Tegelijk ontpopte hij zich de voorbije jaren tot een begenadigde producer, met op zijn cv albums als het uitstekende Present Tense (2014) van Wild Beasts, Caustic Love (2014), de jongste worp van Paolo Nutini, en twee Belgische toppers: Entity (2014) van Oscar & The Wolf en Welcome to Strange Paradise (2015) van The Van Jets. Een man met connecties, die met Daylight niet voor het eerst – dit is zijn achtste soloplaat – maar wel terecht aandacht voor zichzelf opeist.
Wie deel uitmaakt van Eno’s theekransje schuift aan bij een select gezelschap, waaronder Roxy Music, David Bowie, Talking Heads, Laurie Anderson en Devo. Referenties die van pas komen bij de strak gestileerde no wave, avant-gardepop en postrock van Abrahams, soms vervat in heldere instrumentals die kraken als een vers gestreken overhemd, soms uitgewerkt tot dynamische songs zoals het aan Sparks herinnerende Chain en opener Halo Effect, waarin Afrikaanse gitaarmotiefjes rond een mechanische cadans fladderen, als nachtvlinders rond een oplichtende obelisk uit plexiglas. Dual en De Milo verkennen dezelfde grillige electronica als Jon Hopkins, dat andere vooraanstaande lid van de huidige Eno-clan. In 2010 releasten Hopkins, Abrahams en Eno samen het album Small Craft on a Milk Sea, maar Daylight is – ondanks een zekere koele afstandelijkheid – een veel minder claustrofobisch gebeuren. De mosterd van de mentor is scherp aanwezig, maar Leo Abrahams verdient zijn eigen etiket. Proeven!
LEO ABRAHAMS ****
Daylight
artpop
Lo Recordings
DOWNLOAD
Two to Birkenhead
Catherine & Huskisson
Satellites
JONAS BOEL
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
