De Zoo, de Onze-Lieve-VrouweToren en het Rubenshuis kende u al. Maar jeugdhuis Scheld’apen, de zaterdagse vreemdelingenmarkt, de Roma of cinema Cartoon’s? Focus vroeg cultuurminnende Sinjoren naar hun favoriete plek en kwam met enige vertraging – die werken aan de Leien toch! – thuis met een dwars, divers en kleurrijk beeld van Antwerpen als culturele wereldhaven.

Regisseur

Muzikant Styrofoam

TRIX muziekcentrum

Noordersingel 28, 2140 Antwerpen

tel. 03 670 09 00

www.trixonline.be

Actrice

De Monty

Montignystraat 3, 2018 Antwerpen

tel. 03 238 91 81

www.demonty.be

Harry Kümel – Zurenborg

‘Als ik buitenlandse gasten op bezoek heb, is de Cogels-Osylei vaak het eerste waar ik hen mee naartoe neem, omdat het zo’n unieke mozaïek van stijlen is. Ik denk dat het Hubert Lampo was die me ooit zei over Antwerpen: ‘hier moet het rijk zijn’ ( lacht). Die gevels zijn typische voorbeelden van Antwerpse pronk, terwijl er heel ordinaire standaardwoningen achter schuilgaan. Oorspronkelijk was Zurenborg een rijke immigratiewijk, moet u weten. Het was een industrieel project dat op vrij korte termijn werd opgetrokken en dat snel aan de man moest worden gebracht. Vandaar al die uiterlijke schijn. Geweldig vind ik dat, en typisch Antwerps, natuurlijk. ‘Keeping up appearences’ is een motto dat hier altijd hoog in het vaandel wordt gedragen, gaande van het komieke over het schandalige, van de Visa-affaires tot die eeuwigdurende werken aan de Leien. Alles duurt ook verdacht lang in Antwerpen, want hoe langer iets duurt, hoe meer het opbrengt natuurlijk. Kijk maar naar de verbouwingswerken aan het overigens prachtige Centraal Station: die hebben uiteindelijk 15 jaar geduurd. Maar goed, bij de bouw van de Cogels-Osylei ging het dus verbazend snel. Ik was het trouwens die Alain Resnais indertijd met de wijk liet kennismaken. Hij was zo onder de indruk van het oppervlakkige en het eclectische karakter ervan, dat hij er meteen het decor van maakte voor zijn film Providence, met Dirk Bogarde. Ook André Delvaux is er ooit komen filmen, voor Een Vrouw tussen hond en wolf, maar dan wel in de aanpalende straten die oorspronkelijk voor de arbeiders bedoeld waren. Of de Cogels-Osylei tegenwoordig weer een prestigieuze buurt is? Toch niet omdat er nogal wat bekende schrijvers of acteurs zijn komen wonen? Het is en blijft pseudo-chic en dat trekt nu eenmaal pseudo-chic volk aan.’

Protserige pseudo-chic of een pareltje van eclectische architectuur? De kunstcritici zijn er nog steeds niet uit, maar de Zurenborg-wijk, vlakbij het station van Berchem, staat wel al een poosje geklasseerd als beschermd erfgoed en als highbrow kwartier van ’t Stad. Die faam heeft het niet zozeer te danken aan het feit dat er de jongste jaren nogal wat intellectueel en bekend volk samentroept; wel aan de rijkelijk gedecoreerde huizen en gevelpartijen die hier rond 1900 werden opgetrokken als onderdeel van een groots urbanisatieproject. Nergens anders in Antwerpen wordt neogotiek met zo’n vanzelfsprekend gemak geflankeerd door Jugendstil, neorenaissance of neoclassicisme. Tenminste, toch voor wat de façades betreft. Achter de luisterrijke fin-de-siècle gevels van de Cogels-Osylei schuilen immers volkomen traditionele, weinig origineel uitgetekende burgerhuizen, meteen de reden waarom de buurt gaandeweg aan prestige inboette en in de jaren zeventig zelfs maar op het nippertje aan de sloophamer wist te ontsnappen. Schone schijn, het is duidelijk van alle tijden.

Arne van Peteghem – Muziekcentrum TRIX

Misschien is het een beetje egocentrisch om je eigen ding te promoten, maar Trix is écht datgene waar het tot vorig jaar nog aan ontbrak in het Antwerpse cultuurleven: een centrum dat pop- en rockmuzikanten ondersteunt en faciliteiten biedt, van volslagen amateurs tot doorgewinterde professionals. Beeld je eens in wat voor een stimulans het geeft aan zo’n 15-jarige knul die zijn eerste gitaarakkoorden leert en ondertussen Stijn zijn nieuwe nummers hoort spelen. Ik ben overtuigd dat Trix op termijn heel wat nieuw talent zal aanbrengen en al helemaal wanneer onze nieuwe clubzaal straks opengaat. Want ook daar ontbrak het nog aan in Antwerpen: een clubzaal zoals die van de Ancienne Belgique, met een capaciteit van pakweg 300 mensen. Geef toe: toch bizar voor een stad met zo’n imposante popgeschiedenis.’

dEUS, Zita Swoon, Daan, Mauro, Think Of One, Styrofoam, Admiral Freebee… In allerlei binnen- en buitenlanden is men terecht jaloers op wat Antwerpen het jongste decennium heeft voortgebracht aan inventieve en tot ver buiten België resonerende rock. Om die voortrekkersrol ook in de toekomst te garanderen, biedt muziekcentrum TRIX muzikanten en DJ’s repetitieruimtes, apparatuur, opnamestudio’s, try-outrooms én andere faciliteiten, waaronder straks ook een concertzaal. Wie je hier al jammend tegen het lijf kunt lopen? Craig Ward, Mauro Pawlowski, Stijn, Pascal Deweze en Sukilove of een nog met acne overladen, volslagen onbekend gitaarvirtuoosje dat binnen enkele jaren op onze cover prijkt en de pannen van het dak speelt op Rock Werchter.

Tine Reymer – De Monty

‘Het is moeilijk kiezen tussen de Monty en de Roma. Maar De Monty bestaat al langer, en wat ik er zo geweldig aan vind, is dat ze geen stijlen of trends volgen, maar koppig vasthouden aan hun eigen concept. Het is ook een heel relaxte plek om naartoe te gaan, wat het meteen ook een leuke uitgaansgelegenheid maakt. Niet dat deSingel op programmatorisch gebied minderwaardig is, integendeel. Maar de inkleding en de sfeer in de Monty is minder clean en kaal, en daar hou ik nogal van. Het is ook leuk om er te spelen, alsof je helemaal opgaat in de geschiedenis van dat gebouw. De Monty programmeert heel breed. Er is theater en dans, maar er zijn ook filmvoorstellingen en liveconcerten. Dat bonte programma vind je ook in de Roma: het is fantastisch wat Paul Schyvens en de anderen daar voor elkaar hebben gekregen. In elk geval; liever iets spontaans en gezelligs als de Roma of de Monty dan een traditioneel kunstinstituut als deSingel of de Bourla. Ondanks de goeie programmering, blijft daar toch zo’n opgeklopt m’as-tu-vu-sfeertje hangen.’

Het ambitieuze mission statement laat niets aan duidelijkheid te wensen over: ‘De Monty is een Antwerps kunstencentrum waar beweging centraal staat. Waar kwaliteit en durf de boventoon voeren. Een plek waar wordt geleefd, gedacht, gevoeld en commotie veroorzaakt. Waar kunstenaars ruimte en tijd krijgen om te groeien.’ Toch kunnen sceptici en minder lyrisch aangelegde lieden gerust zijn: de Monty is ook gewoon een gezellig optrekje met een volledig uitgeruste zaal voor theater en dans, een Japans paviljoen ofte repetitieruimte op de dakverdieping en uiteraard ook een café. De ruimtes kunnen gehuurd worden voor feestjes en fuiven, maar veroorzaken in de eerste plaats ‘commotie’ met hedendaagse dans, theatervoorstellingen van diverse gezelschappen als Dood Paard, de Roovers en Stan, of de betere alternatieve rockconcerten. Stonden hier recent nog op de planken: Mauro Pawlowski, Daan en Absynthe Minded.

Dave Mestdach

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content