Als je Groepstherapie mag geloven, dan is Manu Larcenet op de dool. De succesauteur van De dagelijkse worsteling, Blast en Het verslag van Brodeck voert in deze nieuwe reeks een alter ego ten tonele dat zijn eigen werk maar niks vindt, veel pillen nodig heeft om het leven af te vlakken en geen acht slaat op vrouw en kind. Hij schakelt gezwind over van manieën waarin hij een geniaal idee voor een nieuwe strip vindt naar diepe dalen waarin hij zijn werk steevast in stukken scheurt. In zijn poging tot humoristisch en uitvergroot zelfbeklag doet Groepstherapie wat aan SGF van Simon Spruyt denken, maar dan veel minder goed. Zoals wel meer persoonlijker, grappig bedoeld werk van Larcenet hangt Groepstherapie nogal los aan elkaar omdat het in kleine stukjes is bedacht. Daardoor ontbreekt een spanningsboog en wisselen vals bescheiden ideeën over kunst en het meelijwekkende gedrag van zijn alter ego zich af met grappen van wisselende sterkte. Alleen interessant voor Larcenet-adepten.
De dansende ster (Groepstherapie 1) **
Manu Larcenet, Dargaud, 55 blz., ? 15,95.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
