Een goeie reden om deze maand de dorpsnaam Ólafsfjörður zo correct mogelijk in de mond te leren nemen is 01:20, het fotoboek dat Bastiaan van Aarle in dat IJslandse vissersoord situeert.
Bastiaan van Aarle: Ik dacht eerst iets te doen over de trollen en elfen waaraan ze in IJsland heel veel geloof hechten – bijna iedereen die ik daar heb gesproken, beweerde ze al wel eens gezien te hebben. Het probleem was alleen ze te fotograferen. (lacht) Daarom is het een reeks geworden over de zon die er in juli nooit ondergaat, de dagelijkse verandering in het licht. In het boek staan eenendertig beelden, een voor elke dag waarop ik rond twintig na een ’s nachts, in theorie het donkerste moment van de dag, foto’s heb genomen.
Toch heb je er meer dan een studie van afnemend licht van gemaakt.
Van Aarle: Ik ben inderdaad in het algemeen ook geïnteresseerd in hoe de maatschappij samenwerkt met de natuur. Ongerepte natuur is iets wat ik al wel heb gezocht, maar nog niet gevonden. (lacht) Zo is het een document geworden van dat vissersdorpje en de globalisering waarmee het kampt. Als landschapsfotograaf ben ik niet in de eerste plaats in de mensen geïnteresseerd, al vermijd ik ze niet. Ik zoek veeleer naar een verhaal in de elementen waaruit een landschap is opgebouwd.
Fotoboeken worden in deze rubriek zelden aangeraden, dus grijp je kans.
Van Aarle: Dan noem ik graag Deep Springs van Samantha Contis. Zij trok naar een kleine, tot voor 2018 volledig mannelijke privéschool in de Californische woestijn waar de studenten onder meer paarden kweken en aan landbouw doen. Ze speelt heel mooi het verschil uit tussen details, landschappen en found footage. In feite heeft ze van die mannencultuur heel vrouwelijke beelden gemaakt, als je de vorm van handen of sommige poses ziet.
Ook sterk is The Place We Live van Robert Adams, een carrièreoverzicht. Het interessante is dat het niet alleen zijn fotoreeksen toont, maar ook de vele boeken bespreekt die hij heeft uitgegeven. Bij hem gaat het heel vaak over menselijke constructies die de natuur overweldigen. Hij heeft me heel hard geïnspireerd.
Bekijk je met het oog op goeie invalshoeken voor je projecten ook docu’s?
Van Aarle: Best wel. Momenteel zit ik opnieuw in The Genius of Photography, een BBC-reeks. Ik ben ook fan van de documentaires van Werner Herzog, zoals Into the Inferno, over vulkanen. Van hem zou ik heel graag Happy People: A Year in the Taiga nog eens zien. Vraag me niet waarom, maar ik luister heel graag naar zijn stem. (lacht) Ik bewonder ook hoe hij zijn beeld opbouwt. Ook een shot waarin weinig gebeurt, kan ik smaken.
Passeren er ook boeken zónder prenten door je handen?
Van Aarle: Ja hoor! Ik heb onlangs genoten van A Gentleman in Moscow van Amor Towles. Dat gaat over een graaf die in het Rusland van na de revolutie gratie krijgt van de bolsjewieken, maar tot huisarrest in een hotel wordt veroordeeld. Mooi is hoe hij daar nieuwe waarde in het leven begint te zoeken, zonder zichzelf te verliezen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
