De bom

In het ambitieuze De bom reconstrueren scenaristen Alcante en Bollée de wedren naar de eerste atoombom tussen nazi-Duitsland en de Verenigde Staten. Het is niet alleen een militair en politiek verhaal geworden, want de belangrijkste personages zijn visionaire natuurkundigen, die de mogelijkheid van zo’n wapen aanvankelijk theoretisch aantonen en later in mindere of meerdere mate terugschrikken voor de gevolgen. De keuze voor het efficiënte zwart-wit van Denis Rodier doet een beetje vreemd aan. Zijn stijl is te traditioneel en transparant om een meerwaarde te bieden zonder inkleuring. Een groots verhaal als De bom zou juist alle technicolorregisters kunnen opentrekken, want de zorgvuldige opbouw in verfilmbare scènes versterkt het idee dat je eigenlijk een storyboard voor een Netflix-serie aan het lezen bent. Ook al doen ontmoetingen en gesprekken vaak te geromantiseerd aan, de manier waarop de scenaristen zich in het onderwerp hebben ingegraven, dwingt respect af. Natuurkunde kan verschrikkelijk spannend zijn. Of, zoals we nu al 75 jaar weten, gewoon verschrikkelijk.