De begaafde sardine

Eerste zin De rots was heel hoog, dus moest ik mijn waterschoenen uittrekken om niet uit te glijden tijdens het klimmen.

U zou eens naar vissoep moeten luisteren, betoogt de Parijse natuurkundige Bill François in deze ode aan zijn gekieuwde en geschelpte onderwatervrienden. Heeft de arme man een tik van de staartvin gekregen? Neen, hier is een sympatieke fanaticus aan het woord die zeefauna als iets anders ziet dan gekuiste, tot blokjes versneden, met Chinese additieven ingespoten etenswaar die u achteloos in uw winkelkarretje gooit. Met aanstekelijke passie tekent François – ook letterlijk – de weelde en intelligentie van het onderwaterleven, die ‘zo verbluffend welsprekende wezens’ waarvan naar schatting amper tien procent door de mens is gekend. Met een mengeling van filosofie, metafysica en verwondering verhaalt François over palingen die hun eigen dood uitstellen, een Bijbelse zeeslak waarvan het mysterie tweeduizend jaar intact bleef, en haringen die met een scheetconcert ei zo na een diplomatiek incident tussen Zweden en de USSR veroorzaakten. Een zeevruchtenschotel zult u voortaan helemaal anders bekijken. Of beluisteren.