Dank dat u bij ons was (10)

Veertig jaar tv-nieuws, veertig jaar Martine Tanghe in de ankerstoel. Met Dank dat u bij ons was peilt de VRT naar wat er de afgelopen vier decennia zoal veranderd is in de tv-journalistiek. De titel verwijst naar de zin waarmee Tanghe Het journaal traditioneel afsluit. In de vier afleveringen van het programma getuigt een dertigtal tv-veteranen, onder wie voormalig VRT-journalist, nieuwslezer en eindredacteur Dirk Sterckx. Even polsen: was het nieuws vroeger écht beter?

Dirk Sterckx:(lacht) Ik ben in 1975 begonnen als journalist bij de BRT, een paar jaar voor Martine. Sindsdien heb ik niets anders gehoord dan: ‘Vroeger was het beter.’ Er zitten een paar voorbeelden in het programma, zoals Het journaal dat opende met de dood van Elvis Presley. Daar kwam veel kritiek op: het paste niet bij de omroep. Ik herinner mij een bittere discussie op de redactie toen Will Tura zijn 25-jarige verjaardag als zanger vierde: moeten we dat brengen of niet? Will Tura werd niet als cultuur beschouwd. Nu is het ondenkbaar dat je niets brengt over iemand van zijn kaliber. Ik vermoed dat die discussie op de Knack-redactie ook regelmatig gevoerd wordt: vroeger was het beter, toen Knack nog een blad op zich was, en geen aanhangsel van Knack Weekend en Knack Focus. (lacht) Een redactie die zulke discussies niet voert, is een dode redactie. Zet dat van Knack maar in je interview. (lacht)

Zo zal geschieden. Wat is jouw persoonlijke hoogtepunt uit de afgelopen veertig jaar tv-journalistiek?

Sterckx: De opstart van Terzake in het najaar van 1994. Dat was vijf jaar na de start van VTM. De VRT stond er toen heel slecht voor, met dalende kijkcijfers, en de Vlaamse overheid vond dat de openbare omroep zich niet op de beste manier van zijn taak kweet. Toen Bert De Graeve de leiding had overgenomen en de structuur van het huis veranderde, werd er in zeer korte tijd en sneller dan verwacht in alle afdelingen van de VRT nieuw leven geblazen. Daar heeft Terzake mee een rol in gespeeld.

Je bent in 1999 overgestapt naar de politiek. Mis je het nieuwslezen soms niet?

Sterckx: Nee. Het Europees Parlement is een minstens even boeiende omgeving als de redactie. Ik denk wel dat ik mijn draai nog zou kunnen vinden op de redactie, mocht ik twintig jaar jonger zijn. Het is niet makkelijker geworden. Het is een veel grotere machine, die moeilijker te besturen is dan vroeger. Het ritme is anders, waardoor er naar mijn gevoel soms wat overhaast gewerkt wordt. Dat is een algemeen euvel in de media, omdat het allemaal veel sneller moet gaan dan tien, vijftien jaar geleden.

Tot slot: koester je mooie herinneringen aan Martine Tanghe?

Sterckx: Ze was een safe hand, iemand op wie je kon rekenen, die zeer betrouwbaar was en goed op haar stoel zat. Zeer taalvast en gedisciplineerd ook. Zoals een voetballer balvast is, was zij heel cameravast. Met haar kwam je bijna nooit voor verrassingen te staan. Op moeilijke momenten kon je nog dingen veranderen zonder dat iemand daar iets van merkte. Ik heb met Martine in de ankerstoel soms moeilijke maar vooral heel aangename dagen beleefd.