Dalida

Laatste werk: Le Sixième Jour (1986)

3 mei 1987 in Parijs

Leeftijd bij overlijden: 54

Zangeres, actrice

‘ La vie m’est insupportable. Pardonnez-moi‘, besloot Dalida haar afscheidsbrief. Excuses niet aanvaard, want de Egyptische zangeres was zélf ‘ insupportable’. Hoe kan het anders dat drie van haar ex-lieven zelfmoord pleegden? Slachtoffer nummer één: Lucien Morisse, een radioproducer die ooit Johnny Hallydays debuutplaat live op antenne in twee kraakte. Een kwestie van jaloezie, want Hallyday coverde T’aimer follement van diens grote liefde Dalida. Lucien werd haar manager, maar beging één grove fout: hij trouwde met haar en boekte daags erna een wereldtournee in plaats van een huwelijksreis. Dalida kwijnde weg van eenzaamheid en ging na vier maanden vreemd met acteur-kunstenaar Jean Sobieski. Morisse kon hun echtscheiding nooit verkroppen en schoot zichzelf in 1970 overhoop.

In tussentijd scoorde Dalida evenveel foute venten als wereldhits: journalist Christian de La Mazière vocht nog bij de Duitse SS, acteur Alain Delon werd haar chronische gelegenheidswip en zanger Luigi Tenco haar Italiaanse toyboy. Die laatste werd in 1966 doodverliefd op zijn femme lethale. Nog geen jaar later, in januari 1967, vroeg hij Dalida ten huwelijk. Tenco, een overambitieuze alcoholicus van 28, was die maand geselecteerd voor het Italiaanse songfestival. Toen hij vernam dat hij niet in de finale zat, schoot hij zichzelf in zijn hotelkamer gefrustreerd een kogel door het hoofd. Dalida ontdekte het lijk op de dag dat ze hun huwelijk zouden aankondigen. Kapot van verdriet ondernam ze een paar dagen later met slaappillen óók een zelfmoordpoging. Een week in coma, acht maanden werkonbekwaam: Dalida betaalde haar liefdesverdriet duur. En de eindafrekening moest nog komen. Op zoek naar een rebound love stortte ze zich op Lucio, een jonge student die haar meteen per ongeluk bezwangerde. Een straf van God voor haar Bijbelse artiestennaam? Het lijkt wel zo, want tijdens de abortus liep het fout: samen met het ongeboren kind verloor Dalida voorgoed haar vruchtbaarheid.

Niet dat ze daarna haar lesje had geleerd. Op zijn Carla Bruni’s blééf ze de harten van onmogelijke mannen breken. Filosoof Arnaud Desjardins wás al getrouwd, piloot Karim Allaoui bleek een scheefpoeper van formaat en François Mitterrand was president in spe. Hun affaire leverde Mitterrand in 1979 de bijnaam ‘Mimi L’Amoroso’ op, naar Dalida’s wereldhit. Straf detail: toen Mitterrand vier jaar later president was, tongde Dalida op een privéfeestje met een zekere Jacques Chirac. Datzelfde jaar stapte een ander ex-lief, Richard Chanfray, uit het leven: verteerd door liefdesverdriet vergaste hij zichzelf in zijn Renault R25. In Les Hommes de ma vie, een van haar laatste nummers, zocht ze – tevergeefs – naar een verklaring voor haar indrukwekkende mannenportfolio. Biografe Catherine Rihoit weet wel beter in Dalida: ‘Ze verloor haar vader kort na de Tweede Wereldoorlog. In allerlei foute venten zocht ze naar de vaderfiguur die ze altijd miste.’

Succes kende Dalida wel – met tachtig miljoen platen is ze na Piaf de populairste Franse zangeres van de 20e eeuw – maar geluk nooit. Ze rolde van de ene tegenslag in de andere en raakte in de jaren 80 aan de antidepressiva. Zelfs François Naudy, haar dokter annex laatste minnaar, kon haar verslaving of schele oog niet verhelpen. Midden jaren 80 kreeg ze enkele filmrollen aangeboden, net zoals in het prille begin van haar loopbaan. Toen speelde de Miss Egypte 1955 enkel in foute Egyptische tv-films, maar met Le Sixième Jour had ze in 1986 haar eerste ernstige filmrol te pakken. Nog voor ze haar carrière over een andere boeg kon gooien, herhaalde de geschiedenis zich: Dalida zag geen uitweg meer uit haar problemen en nam een overdosis slaappillen. Ze liet twee brieven, vijfhonderd liedjes, een kerkhof vol ex-lieven en nul kinderen achter.

THIJS DEMEULEMEESTER