CULINAIRE SPEURNEUZEN

Tine Hens
Tine Hens Journaliste voor Knack

Op de kast staat een opgezette vos. Net boven de deur – bij aanhangers van een ander geloof de vaste plek voor het kruisbeeld – hangt het gewei van een reebok. Dit is de natuurlijke habitat van slager Benny Vermeulen. Volgens het nieuwe en toch andersoortige culinaire programma op VT4 beantwoordt hij in lengte en breedte aan de definitie van culinaire speurneus. Hij vreet kilometers om vlees van topkwaliteit in te slaan en weer aan de juiste man te brengen. Een relatiebureau voor vlees en mens. Die nacht gaat hij naar Rungis in Frankrijk, de grootste versmarkt van Europa. Benny heeft een vrouwelijk kalf en een biolam op het oog. Of zoals hij het zegt: een exclusief stukske en een poppemieke.

Ondertussen zijn in Nieuwpoort Luc Louwagie en zijn bemanning uitgevaren. Hun doel: de Oostdyckbank om volwassen vissen te vangen. Uit ecologische, humanistische en financiële overwegingen. Een volwassen vis, zo vertelt Luc, heeft een mooi leven gehad. Hij smaakt beter en is duurder. Met een half weggeteerde sigaret tussen de lippen geplakt, keurt een andere visser de uit het water geviste waar. De as die in het oog van de nog levende vis dwarrelt, peutert hij er met zijn knoestige vingers uit.

De andere culinaire speurneus die VT4 heeft uitgezet, heeft een naam als een fout surfmerk: Antonio Floridia. In zijn dolfijngrijze Mercedes zoeft hij door het glooiende landschap van Toscane. Topolijfolie heet zijn doel. En met wat sentimentele strijkers op de achtergrond vertelt Antonio graag aan welke criteria die precies moet voldoen. ‘Olie is als een vrouw: ze moet pit hebben.’

Van zo veel diepzinnigheid moet een mens naar adem happen, een beetje als de vissen op de boot van Luc. Soms vraag ik me af wat er zou gebeurd zijn, als reality-tv al had bestaan toen Einstein nog leefde. Stel dat ze Einstein hadden opgevoerd in een programma als ‘Relativiteitstheoretische speurneuzen’. Zou men het dan ook vooral over de achterlijke broer hebben gehad? Over het ontbijt? De kleur van zijn sokken? Of zou men zijn kapper hebben laten vertellen over dat weerbarstige haar dat hem al tot op de rand der waanzin heeft gedreven? Zou men die kleine drama’s hebben uitgesmeerd omdat men de uniciteit van zijn brein toch niet begreep?

De vergelijking is misschien zo scheef als de schaatsen die sommigen bij wijze van hobby onder de voeten binden, maar wie heeft het aan religieus fanatisme grenzende dogma bedacht dat mensen in reality-tv vooral niet mogen tonen dat ze echt wel specialist zijn? Waarom moet die vrouw van Benny haar belachelijke ‘internaatkamertje’ boven de winkel tonen, met die puberale filmposter boven het bed? Waarom moet ik zien dat diezelfde vrouw haar man ‘papa’ noemt? Mag het in Culinaire Speurneuzen gewoon over de kwaliteit gaan waarnaar men speurt, en niet – ik herhaal: niet – over alle banaliteiten die een leven niet eens de moeite waard maken om naar te kijken? Dank u.

Elke woensdag, VT4

Meer bedenkingen op www.knackfocus.be/testbeeld

TINE HENS

‘MAG HET IN ‘CULINAIRE SPEURNEUZEN’ GEWOON OVER DE KWALITEIT GAAN WAARNAAR MEN SPEURT? DANK U.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content