In zowat elk ernstig filmmagazine – inclusief dit eigenste blad – werd Aurora een van de absolute hoogtepunten van het vorige filmfestival van Cannes genoemd. In de regiestoel zit niemand minder dan Cristi Puiu, de regisseur die zes jaar geleden de Roemeense New Wave op gang schoot met de wrangkomische afscheidsballade The Death of Mr. Lazarescu. Ondanks die adelbrieven mag het niettemin een mirakel heten dat Aurora in de Belgische bioscopen komt. Niet alleen is het onderwerp – een eenzaat bereidt zich voor op een bloedige afrekening – niet meteen iets om een doos popcorn bij weg te happen, deze plagerig traag opgebouwde psychologische thriller zonder psychologie of suspense duurt ook de volle drie uur. ‘Een oefening in terminale verveling’, zucht de één. ‘Een sartriaans, je langzaam bij de keel grijpend portret van een man op en over de rand van de waanzin’, jubelt de ander.
Je speelt zelf de hoofdrol in de film. Waarom?
Cristi Puiu: De manier waarop moordenaars meestal in Amerikaanse films worden afgebeeld, vind ik stuitend oppervlakkig, terwijl moord zo’n ernstig en fascinerend onderwerp is. Als je er iets zinnigs over wil zeggen, kun je dus maar beter weten waarover je het hebt. Daarom heb ik besloten om zelf de moordenaar te worden.
Was dat lastig?
Puiu: Enorm. Ik zou het nooit meer doen. Ik heb voor de opnames drie maanden als een eenzaat geleefd en mezelf de klok rond de gedachte opgedrongen dat ik iemand ging vermoorden. Tijdens het draaien moest ik echter een ploeg runnen. Die schizofrene situatie woog heel erg zwaar. Ik heb achteraf zelfs een depressie gehad en mijn vrienden zeggen me dat ik niet meer dezelfde ben. De ervaring heeft me kouder en afstandelijker gemaakt.
De film duurt drie uur, hoewel er in het eerste deel amper iets gebeurt. Je stelt ons geduld echt wel op de proef.
Puiu: In cinema is er geen ‘ons’. Sommigen vinden de film saai en langdradig, anderen niet. Ik behoor tot de tweede categorie. (Lachje) Ik denk dat cinema niet noodzakelijk hetzelfde hoeft te zijn als verhalen vertellen. De cinema wordt gegijzeld door verhalen, door fictie, door sprookjes. Cinema is evenmin kunst. Ik zie cinema veeleer als een onderzoek en een ervaring, als een antropologische methode. Ik wil met Aurora onderzoeken en ervaren wat er door een moordenaar heen gaat. Ik wil het publiek niet manipuleren of voorliegen. Ik wil waarheden achterhalen. Ik wil de eerste waarachtige film over een moordenaar maken. Of me dat ook lukt, is een andere zaak.
AURORA
Vanaf 20/7 in de bioscoop.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
