Paul Jambers bedwingt nog steeds de wereldzeeën met zijn zeiljacht en brengt daar vanaf zaterdag verslag van uit in ‘Jambers’ Odyssee’ (17.55 – VTM). Pieken Paul – of moeten we nu ‘Gieken Paul’ zeggen? – schonk Vlaanderen al heel wat spraakmakende televisie. Is dat een kwestie van creativiteit?

Komt u vaak met onverwachte oplossingen op de proppen?

Van slecht beeldmateriaal waarop niets te zien is, weet ik met wat vakkennis wel een montage te maken. Ik herinner mij dat ik als jonge regisseur voor Tips voor Trips, het toeristische magazine van de toenmalige BRT, in 1972 een aankondiging moest maken over de aardbeienfeesten in God weet welk dorp. Hoe begin je daaraan? Ik heb toen een aardbei aan een nylondraad gehangen, laten draaien en in extreme close-up gefilmd met daaronder, zoals in Kubricks 2001: A Space Odyssey, de Weense wals. Zo mooi, en dat vond de pers toen ook.

Verrast u wel eens mensen met uw kennis?

Het is bekend dat ik een mateloze belangstelling heb voor geschiedenis, en in het bijzonder de Spaanse Burgeroorlog. In Spanje zijn ze nu net kranten uit die tijd opnieuw aan het uitbrengen als bijlage. Wel, ik ben Spaans beginnen leren om het in die taal zelf te kunnen lezen. Ik zou graag een geschiedenismagazine maken voor Canvas. Ik heb al een voorstel ingediend, maar beide partijen moeten zin hebben, natuurlijk.

Doorbreekt u wel eens de regels?

Ja, maar daarvoor moet je wel eerst weten hoe het volgens het boekje moet. Pas als je de regels kent, kan je er tegen beginnen experimenteren. Dat doe ik zeer graag. Creativiteit, dat is toch de regels aanpassen aan je eigen talent? Zo is dat ook met politiek. Maar iemand die de regels niet kent en toch per se wil experimenteren, is een onnozelaar.

Wie het leven te serieus neemt, gaat eronder gebukt. Klopt dat?

Je moet jezelf kunnen relativeren. En ik ken wel zelfspot, maar ik neem het leven toch ernstig. Je bent immers verantwoordelijk voor al je daden. En je moet de gevolgen ervan kunnen dragen, anders moet je beslissen iets niet te doen. Zo heb ik ooit op de valreep een groot contract geweigerd. Ik had een zender zelf voorgesteld om met zware criminelen te gaan praten over hun misdaden en die ook te reconstrueren. Ik had ze over de streep gekregen, met een pilot en al, tot ik niet meer geloofde dat we voldoende misdadigers gingen vinden die openlijk wilden spreken. Ik zou het niet kunnen waarmaken, dus besloot ik het niet te doen.

Iets onbekends, wilt u dat helemaal doorgronden?

Ja, maar dan moet ik er wel van uitgaan dat ik in staat ben om het te doorgronden. God, daar hou ik me niet mee bezig, om een extreem voorbeeld te geven. Maar als ik bijvoorbeeld iets over erfelijkheid wil weten, dan blijf ik erop studeren tot ik het doorheb.

Trekt u zich aan wat anderen over u denken?

(denkt even na) Ik ben zeer veel geconfronteerd met kritiek, vaak verdacht gemaakt. Toch heb ik altijd voortgedaan en heb ik altijd geprobeerd de kritiek te weerleggen. Ik ben in debat gegaan, heb lezersbrieven geschreven… Ik heb mezelf steeds proberen toe te lichten. Maar uiteindelijk kan die kritiek mij toch niks schelen.

Kijk eens aan: volgens de computer beschikt u over een grenzeloze creativiteit, liefst 86 procent.

En dat na 36 jaar televisie maken! Ik filosofeer al jaren over wat nu het belangrijkste is: de inhoud of de vorm. Als maker moet ik inderdaad wel creatief zijn, maar ik vind het even belangrijk om een neus te hebben voor maatschappelijke tendensen: die bepalen mee of iets spraakmakend en succesvol is. Een programma moet iets betekenen. Maar 86 procent… Is die test wel betrouwbaar?

Door Hans Van Goethem

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content