Ruth Joos ruilde zopas Studio Brussel voor het vernieuwde Radio 1 om er het cultuurprogramma ‘Mezzo’ (elke werkdag om 11.00) te presenteren. In welke stad zou Ruth op cultureel vlak het meest aan haar trekken komen? Door Hans Van Goethem

door Hans VAn Goethem

Chanel, Versace of Stella McCartney: in welke jurk ziet een vrouw er het stijlvolst uit?

Geen een van de namen die je opnoemt. Sorry, maar die klinken mij allemaal veel te chic en te stijf in de oren. En er zit geen enkele van de Antwerpse Vijf tussen! Wie er voor mij dan wel tussen moet zitten? Ik doe echt niet graag aan namedropping, maar de zwangerschapskledij van Fragile verdient wel een eervolle vermelding. Tijdens mijn zwangerschap was ik blij dat die bestaat. Zo had ik een zwarte jurk die negen maanden lang met mijn lichaam meegroeide en er mooi bleef uitzien.

Moet de echte cultuurliefhebber het hebben van zijn passie, energie, wereldwijsheid of het feit dat-ie over alles een mening heeft?

In het echte leven geldt zeker die eigen mening voor mij. Zelfs als iedereen iets grote kunst vindt en ik niet, dan zal ik dat zeggen. Maar tijdens mijn werk laat ik die eigen mening achterwege en vind ik energie belangrijk om mensen te enthousiasmeren. Ik bereid me altijd heel grondig voor op mijn interviews, om op het moment zelf al die kennis te laten varen zodat ik de kunst zo bevlogen mogelijk benader.

Wat primeert: carrière maken of bij de familie zijn?

Ik probeer een middenweg te zoeken, maar als ik voor de keuze word gesteld, dan zal ik toch kiezen voor mijn leven naast mijn werk. Da’s toch logisch? Als het niet goed gaat op het werk, kan je nog altijd gelukkig zijn in je leven daarbuiten, maar omgekeerd toch niet. Maar ik ga mensen die helemaal voor hun carrière gaan zeker niet veroordelen. Het hangt er allemaal van af hoe je in elkaar zit.

Wat ga je zeker opzoeken in een stad: mode, theater, muziek of een museum?

Zonder enige twijfel musea, daar ga ik heel graag naartoe. Als je in Londen bent, dan trek je toch naar Tate Modern? Ik kan me echt niet voorstellen dat iemand zoiets niet fantastisch vindt. Ik was ooit eens in het S.M.A.K. toen er een klas kleine kinderen was. Die benaderen kunst zoals het eigenlijk zou moeten. Die roepen gewoon vol enthousiasme: ‘Kijk, een omgevallen kast!’ Die zijn niet bezig met voorkennis zoals een cultuurkenner.

Als je uit eten gaat, moet het dan trendy, kruidig of gesofistikeerd zijn?

Gesofistikeerd. Ik ga graag eten: in de twee jaar dat ik in Antwerpen woon, moet ik haast alle restaurants hier wel geprobeerd hebben. Voor speciale gelegenheden spaar ik zelfs. Mijn verjaardag, die van mijn lief… Daar wil ik dan best veel geld aan uitgeven, op voorwaarde dat ik het gevoel heb dat ik zoiets niet zelf zou kunnen klaarmaken. Of liever: dat mijn lief het niet kan klaarmaken, want hij heeft het kooktalent.

Onze computer meent dat je je hart helemaal kan ophalen in Parijs, stijlvol en expressief als je bent. Heeft hij gelijk?

Ik probeer minstens één keer per jaar een paar dagen naar Parijs te gaan. Ik voel me daar inderdaad ongelooflijk thuis. Als klein meisje droomde ik ervan daar te gaan wonen. Ik heb mijn vaste goedkope hotelletje. Niets luxueus, maar wel goed gelegen, op wandelafstand vind je bijvoorbeeld de beste couscous van Parijs in een bistro zoals je ze alleen daar vindt. Naast het hotel is een kleine betaalbare bar waar ik dan met een boek mijn aperitiefje – Ricard! – drink. Een droom. Ik wil alweer vertrekken, zie. En hey, ‘stijlvol en expressief’: wie wil zo niet genoemd worden?

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content