Crash! Bang! Wallop!***

Eerste zin Muziekstromingen komen en gaan, als eb en vloed.

Voor u de balans tussen aantal pagina’s en prijs als scandaleus afdoet: Crash! Bang! Wallop! is de titel van een dubbele vinylbox op het Nederlandse Excelsior-label waarvan dit geïllustreerde boekwerk een onlosmakelijk deel vormt. Aan de hand van eenentwintig songs (twee meer op cd) van Nederlandse en Belgische groepen zoals Killer, Gilgamesh, Steelover, Black Widow, Warhead of Ostrogoth tronen schrijvers A.H.J. Dautzenberg en Vincent Loozen u mee naar de periode 1979-1984, de begindagen van heavy metal in de Lage Landen.

Ingesleten kanalen waarlangs deze rumoerige uitwas van de popmuziek aan de man of vrouw kon worden gebracht, bestonden nog niet. De kleine scene dreef op tomeloze energie, passie en amateurisme. Maar met kranige DIY-manieren verlegden de vele pioniers – naast de bands zelf ook radiomakers, bookers, platenbazen, festivalorganisatoren en journalisten – behoorlijk wat steentjes in de rivier. Als ze al niet levens veranderden.

Want jeugdige heavymetaljaren, ze kleven voorgoed aan je. In een van de vele interviews die Dautzenberg en Loozen voerden, smelt Walter Hoeijmakers, organisator van het Tilburgse festival Roadburn, weg bij het bilan van die dagen: ‘Onschuld, naïveteit en gehobby.’ Acteur Jan Bijvoet herinnert zich levendig hoe hij als veertienjarige op het podium een vriendelijke aai op de wang kreeg van Iron Maiden-gitarist Dave Murray.

In de pretentieloze stukken passeren veel frappante beelden aan je geestesoog. De vallende spot die op een haar na Gary Moore miste tijdens de allereerste editie van Heavy Sound in 1984 in Brugge – mogelijk het slechtst georganiseerde festival ooit. Lemmy van Motörhead die met een fles gin aan de mond zit mee te wiegen met Johan Verminnens In de Rue des Bouchers. Metallica-gitarist Kirk Hammett die aan een Poperingse toog vol bewondering op collega Paul ‘Shorty’ Van Camp van het Kempense Killer afstapt.

Je leert voorts hoe Rowwen Hèze-voorman Jack Poels, die ooit in het Thin Lizzy-achtige Bad Edge speelde, een aanbod afsloeg om bij het Duitse Accept lyrics te gaan schrijven en een Flying V-gitaar om te gorden: ‘Ik had inmiddels Los Lobos ontdekt.’ Of je wordt eraan herinnerd hoe straf de protothrash van het West-Vlaamse Acid wel was, de eerste metalgroep in onze reliëfarme contreien met een zangeres, zijnde Kate De Lombaert. Lees het luid.